ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Ξηλώνει» την Κοινωνική Ασφάλιση και «ράβει» την ιδιωτική

[Από το Ριζοσπάστη της Πέμπτης 21/1/2016]

Λίγες μόλις μέρες πριν καταθέσει το νομοσχέδιο για την παραπέρα κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, η κυβέρνηση φέρνει προς επικύρωση στη Βουλή οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις οποίες ενισχύεται η δράση των επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα της ιδιωτικής ασφάλισης.

Γίνεται έτσι ένα γενναίο βήμα στη συγκρότηση του λεγόμενου «τρίτου πυλώνα», που είναι στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ σε ό,τι αφορά τα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά συστήματα (οι άλλοι δύο «πυλώνες» είναι η κρατική σύνταξη - επίδομα και τα επαγγελματικά Ταμεία).

Το σχετικό νομοσχέδιο βρίσκεται στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή και αναμένεται να ψηφιστεί στην Ολομέλεια στα μέσα της ερχόμενης βδομάδας. Το νομοσχέδιο ενσωματώνει στο ελληνικό Δίκαιο το νέο ευρωενωσιακό πλαίσιο για την αγορά ασφάλισης «Solvency II», που αντικαθιστά το προηγούμενο. Η συγκεκριμένη οδηγία της ΕΕ αφορά όλα τα είδη ασφάλισης, όχι μόνο την ασφάλιση πραγμάτων, αλλά και την ασφάλιση προσώπων, όπως ξεκαθαρίζεται από το άρθρο 2 του σχεδίου νόμου.

Οπως, εξάλλου, αναφέρει η εισηγητική έκθεση, στόχοι της οδηγίας είναι: α) Η διευκόλυνση της ανάληψης και της άσκησης ασφαλιστικών και αντασφαλιστικών δραστηριοτήτων, δηλαδή η μεγεθυσμένη του μεριδίου της ιδιωτικής ασφάλισης. β) Η κατάργηση των σημαντικότερων διαφορών μεταξύ των δικαίων των κρατών - μελών, δηλαδή η δημιουργία ενιαίας ευρωπαϊκής ασφαλιστικής αγοράς.

Οι βασικοί άξονες

Βασικοί άξονες της οδηγίας και του νομοσχεδίου είναι η θέσπιση νέων κανόνων κεφαλαιακής επάρκειας για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, ενώ ταυτόχρονα γίνεται ένα αποφασιστικό βήμα για ενιαία αρχή εποπτείας. Σ' αυτή την κατεύθυνση, το νομοσχέδιο αίρει κάθε εθνικό μέτρο ή νόμο που περιορίζει την ελεύθερη εγκατάσταση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών σε χώρες της ΕΕ, επομένως και στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης.

Επιπλέον, στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας της ασφαλιστικής αγοράς, κυρίαρχο στοιχείο της οδηγίας που επικυρώνει το νομοσχέδιο είναι οι αυστηρότερες κεφαλαιακές απαιτήσεις για τις ασφαλιστικές εταιρείες και τις εταιρείες αντασφάλισης (εγγυώνται την κάλυψη των ζημιών τους), γεγονός που μαθηματικά οδηγεί σε εξαγορές και συγχωνεύσεις από τους μεγάλους ομίλους του κλάδου, δηλαδή σε μεγαλύτερη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.

Στόχος είναι να μπορούν οι ασφαλιστικοί όμιλοι να ανταποκριθούν στις «μεγάλες ανάγκες» που θα προκύψουν «από τις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις», σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση. Δηλαδή, από την αύξηση της πελατείας που θα προκύψει από τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ταυτόχρονα, με την οδηγία εισάγεται η έννοια των «επιλέξιμων επενδύσεων» από τους ασφαλιστικούς ομίλους, διευρύνοντας το πεδίο δράσης με επενδύσεις όπως αυτές σε έργα υποδομής, ενώ προβλέπονται και τα ανάλογα κίνητρα. Αυτό σημαίνει ότι οι παροχές (συντάξεις - υγεία) στους εργαζόμενους θα εξαρτώνται από την απόδοση της επένδυσης που θα κάνει η ασφαλιστική εταιρεία με το κομπόδεμά τους!

Σε κάθε περίπτωση, με το νομοσχέδιο ανοίγονται νέα πεδία κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, καθώς η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Ασφάλισης μπορεί να αποτελέσει πεδίο τοποθέτησης υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων.

Ταυτόχρονα, το ίδιο το ασφαλιστικό σύστημα μπορεί να αποτελέσει πεδίο άντλησης κεφαλαίων για την ενίσχυση της κερδοφορίας των ομίλων, αφού τα ασφάλιστρα κεφαλαιοποιούνται και αξιοποιούνται για καπιταλιστικές επενδύσεις. Ετσι, επί της ουσίας το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει την Ασφάλιση ως χρηματοπιστωτικό προϊόν.

Καταψηφίζει το ΚΚΕ

Κατά τη συζήτηση επί της αρχής, το μοναδικό κόμμα που δήλωσε ότι καταψηφίζει το κυβερνητικό νομοσχέδιο ήταν το ΚΚΕ. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι χαιρέτισαν το νομοσχέδιο και εξέφρασαν την πρόθεσή τους να ψηφίσουν υπέρ, ενώ η ναζιστική Χρυσή Αυγή και η Ενωση Κεντρώων δήλωσαν επιφύλαξη. Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση της εισηγήτριας της ΝΔ, Αν. Ασημακοπούλου, η οποία μίλησε για «μεταφορά του κράτους στον ιδιωτικό τομέα, που εμείς στηρίζουμε. Θέλουμε μικρό κράτος, που θα βάζει κανόνες και θα ενισχύει την ιδιωτική πρωτοβουλία».

Εκ μέρους του ΚΚΕ, ο ειδικός αγορητής Σάκης Βαρδαλής επισήμανε ότι «ταυτόχρονα με την προώθηση του εγκλήματος σε βάρος των κοινωνικο-ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, η κυβέρνηση έσπευσε να καταθέσει σαν πρώτο νομοσχέδιο της χρονιάς την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2009/138/ΕΚ, ώστε να συνδυάσει την πλήρη κατεδάφιση του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος και την παράδοσή του στους επιχειρηματικούς ομίλους».

«Το πραγματικό ερώτημα είναι: Η Ασφάλιση είναι εμπόρευμα ή δικαίωμα; Το πώς απαντάει κανείς σε αυτό το ερώτημα, δείχνει και με ποιον είναι» είπε, ενώ επισήμανε ότι πρόκειται για αποφάσεις που αποτελούν στόχους του κεφαλαίου και ήδη είχαν προαναγγελθεί με τη Λευκή Βίβλο, στην οποία αναφερόταν ότι «τα συνταξιοδοτικά συστήματα εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τους ίδιους τους ασφαλισμένους, δηλαδή από τις εισφορές που θα δίνουν, τους φόρους που θα πληρώνουν, την αποταμίευση που θα κάνουν. Αυτές είναι οι βέλτιστες πρακτικές και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που προσκυνάτε με κάθε ευκαιρία».

Πανηγυρίζουν οι ασφαλιστικές

Περιχαρής «καλωσόρισε», όπως ήταν αναμενόμενο, το νομοσχέδιο η Μαρ. Αντωνάκη, γενική διευθύντρια της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, μιλώντας χτες στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, κατά τη διαδικασία της ακρόασης των φορέων. «Η ασφαλιστική αγορά την οποία εκπροσωπούμε, οι εταιρίες δηλαδή, είναι σύμφωνες με το σχέδιο νόμου», είπε και αποκάλυψε: «Εξάλλου μετείχαμε στη νομοπαρασκευαστική Επιτροπή» και γι' αυτό «δεν έχουμε να καταθέσουμε κάποια ειδική παρατήρηση»!

Η Γ. Σεληνιωτάκη, προϊσταμένη της Διεύθυνσης Εποπτείας Ιδιωτικών Ασφαλίσεων της Τράπεζας της Ελλάδας, έδωσε μία ακόμα πλευρά των σχετικών οδηγιών. Οπως ανέφερε, «είναι μια κοινοτική οδηγία που αφορά εταιρείες παροχής υπηρεσιών σε χώρες της ΕΕ, άρα σημαίνει ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες που εμείς έχουμε στην Ελλάδα ή ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες, μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες σε όλα τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ».

Πρόσθεσε, ακόμα, ότι επειδή το «Solvency II» βάζει τους κανόνες της εποπτείας σε επίπεδο ομίλου, «είναι μια δυνατότητα που πρέπει να την αξιοποιήσουμε. Τη συνεργασία μεταξύ των εποπτικών αρχών, την ανταλλαγή των πληροφοριών». Κατέληξε λέγοντας ότι «εμείς δεν εποπτεύουμε την κεφαλαιακή φερεγγυότητα των ΕΠΥ (εταιρείες Ελεύθερης Παροχής Υπηρεσιών), η φερεγγυότητα εποπτεύεται σε επίπεδο μητρικής». Δηλαδή, σύμφωνα με όσα ανέφερε, αν μία εταιρεία που έχει έδρα τη Μάλτα δημιουργήσει υποκατάστημα στην Ελλάδα, την ευθύνη και εποπτεία έχει η Μάλτα!

Η ταξική Δικαιοσύνη έκανε το «καθήκον» της και στη Λάρισα

[Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη της Πέμπτης 18 Ιούνη]

Στις 9 Ιούνη, το Εφετείο της Λάρισας καταδίκασε τρεις συνδικαλιστές σε οκτώ μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή και έναν ακόμα σε φυλάκιση 12 μηνών με τριετή αναστολή, ύστερα από μήνυση που κατέθεσε η διεύθυνση της γαλακτοβιομηχανίας «Ολυμπος» των αδελφών Σαράντη. Για την καταδικαστική απόφαση μιλάει στον «Ριζοσπάστη» ο Πάρις Λιόλιος, εργαζόμενος στην «Ολυμπος», συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ και γγ του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, ο οποίος είναι ανάμεσα στους καταδικασθέντες.

-- Τι ακριβώς συνέβη έξω από το εργοστάσιο της γαλακτοβιομηχανίας «Ολυμπος», για το οποίο κατηγορηθήκατε από την εργοδοσία και καταδικαστήκατε από το δικαστήριο;

-- Με απόφαση της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, πραγματοποιήθηκε στις 4 και 5 Φλεβάρη 2012 απεργία στα εργοστάσια και στις άλλες επιχειρήσεις των αδελφών Σαράντη σε Λάρισα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ροδόπη, ενάντια στην απόφαση της εργοδοσίας να προχωρήσει σε νέα μείωση των μισθών των εργαζομένων, που έφτανε και στο 53%.

Οι εργοδότες, εκμεταλλευόμενοι την ψήφιση του νόμου για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δημιούργησαν με παράνομο τρόπο -εκβιάζοντας εργαζόμενους να υπογράψουν και πλαστογραφώντας έγγραφα- την περιβόητη «Ενωση Προσώπων», μέσω της οποίας επέβαλλαν τη μείωση μισθών και την ανατροπή εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τη μέρα της απεργίας: Η νταλίκα παίρνει εντολή να περάσει την πύλη, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή των απεργών

Τις ημέρες της απεργίας, για την οποία είχε πάρει απόφαση και η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της «Ολυμπος», οι απεργοί και μαζί μας άλλοι συνδικαλιστές που ήρθαν για συμπαράσταση, βρισκόμασταν έξω από την πύλη του εργοστασίου «Ολυμπος», για να περιφρουρήσουμε την κινητοποίησή μας.

Η εργοδοσία, προκειμένου να σπάσει την απεργία, κάλεσε και ήρθαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ενώ μετέφερε εργαζόμενους από τα εργοστάσιά της στα Τρίκαλα και στο Βόλο, για να τους χρησιμοποιήσει ως απεργοσπάστες. Ταυτόχρονα, χρησιμοποίησε μπράβους και τραμπούκους κατά των απεργών. Μάλιστα, με εντολή της, νταλίκα που περίμενε να μπει στο εργοστάσιο για να φορτώσει γάλα, κινήθηκε να πέσει πάνω στους συγκεντρωμένους, δημιουργώντας κινδύνους ακόμα και για ανθρώπινες ζωές.

-- Ποιο ήταν, λοιπόν, το «αδίκημα» για το οποίο κατηγορηθήκατε;

-- Η εργοδοσία, η οποία από τότε που ανακοινώσαμε ότι θα γίνει απεργία ζητούσε από την αστυνομία και τα αρμόδια υπουργεία να παρέμβουν για το τσάκισμά της, υπέβαλε μήνυση -την κοινοποίησε μάλιστα και στον τότε πρωθυπουργό Α. Σαμαρά-, ζητώντας την τιμωρία των συνδικαλιστών, με την κατηγορία ότι, ασκώντας «παράνομη βία» και «συνέργεια στην παράνομη βία», δεν επέτρεπαν στους εργαζόμενους -δηλαδή στους μεταφερόμενους απεργοσπάστες και στους τραμπούκους- να πάνε για δουλειά.

Με την ίδια μήνυση στρεφόταν κατά και του νομικού συμβούλου του Εργατικού Κέντρου και του τότε βουλευτή Λάρισας του ΚΚΕ, που παρευρίσκονταν στην κινητοποίηση. Ομως, οι συνδικαλιστές δεν επιτεθήκαμε σε κανέναν. Το μόνο που κάναμε ήταν να περιφρουρούμε την απεργία, όπως δικαιούμαστε και είχαμε καθήκον.

-- Αυτό δεν το έλαβε υπόψη το δικαστήριο;

-- Καθόλου. Το Τριμελές Εφετείο Λάρισας υιοθέτησε το κατηγορητήριο που είχε συντάξει η νομική υπηρεσία της εργοδοσίας και προχώρησε στην επιβολή των βαριών ποινών σε βάρος των τεσσάρων συνδικαλιστών -κατά πλειοψηφία, καθώς, προς τιμήν της, μειοψήφησε η πρόεδρος της έδρας κα Πάπαρη-, χωρίς να μπει στον κόπο να στοιχειοθετήσει τις κατηγορίες.

Για να καταδικάσει τον Κ. Καλέτσιο σε 12μηνη φυλάκιση, επικαλέστηκε κάποιο φραστικό επεισόδιο που, τάχα, είχε με διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας, το οποίο, μάλιστα, δεν εργάζεται στο εργοστάσιο της Λάρισας, αλλά σ' αυτό του Βόλου! Και για να καταδικάσει εμένα και τους συναδέλφους Τσερβούλη και Βλαχόπουλο σε 8μηνη φυλάκιση, αποφάνθηκε ότι συνεργήσαμε στο ανύπαρκτο «έγκλημα» του Καλέτσιου. Μάλιστα, το δικαστήριο αποφάσισε να επιβάλει μεγαλύτερες ποινές από αυτές που είχε προτείνει η εισαγγελέας της έδρας!

Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι δύο δικαστίνες που ψήφισαν υπέρ της ενοχής μας, δεν μίλησαν καθόλου στη διάρκεια της πολύωρης δίκης, δεν έκαναν ούτε μια ερώτηση. Μάλιστα, η μία εξ αυτών (σ.σ. τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας) μετείχε και στη σύνθεση του δικαστηρίου που με δίκασε μαζί με άλλους συνδικαλιστές το 2000, μετά πάλι από μήνυση του Σαράντη, το οποίο μου επέβαλε τότε 7μηνη φυλάκιση, επειδή συμμετείχα στην οργάνωση της απεργίας στο εργοστάσιο ενάντια σε παράνομες απολύσεις.

-- Πού πιστεύετε ότι αποσκοπεί όλη αυτή η μεθόδευση;

-- Η συγκεκριμένη καταδικαστική απόφαση δείχνει, κατ' αρχήν, ότι το συγκεκριμένο δικαστήριο τάχθηκε ανοιχτά, απροκάλυπτα και προκλητικά με το «δίκιο» του εργοδότη. Βεβαίως, αυτό δεν είναι ούτε πρωτοφανές, ούτε πρωτόγνωρο, καθώς ξέρουμε ότι στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, η Δικαιοσύνη, όπως και οι άλλοι θεσμοί του κράτους, είναι ταξικά προσανατολισμένη και αναλόγως «δικάζει». Αυτό γίνεται τώρα και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ομως, στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχουν πολλά ζητήματα που γεννούν ερωτηματικά. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαίο το γεγονός ότι οι μηνύσεις που υποβλήθηκαν εναντίον του συγκεκριμένου εργοδότη από την Επιθεώρηση Εργασίας για παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και από το Συνδικάτο Γάλακτος Λάρισας για την παράνομη συγκρότηση της «Ενωσης Προσώπων», δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.

Η μεν πρώτη «πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων», η δε δεύτερη έφερε τη δικαίωση του εργοδότη, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι έδρασε «νόμιμα».

Δεν μπορούμε, επίσης, να μην παρατηρήσουμε ότι οι αδελφοί Σαράντη άρχισαν αμέσως τον «πόλεμο» ενάντια στους συνδικαλιστές από τα ταξικά σωματεία, από τότε που αγόρασαν τον «Ολυμπο» από την Ενωση Συνεταιρισμών Λάρισας.

Το πρώτο που έκαναν ήταν να διώξουν από την παραγωγική διαδικασία -επειδή δεν μπορούσαν να τους απολύσουν- ολόκληρο το ΔΣ του Συνδικάτου Γάλακτος. Αυτή η «τιμωρία» διατηρείται μέχρι σήμερα για τους τρεις που παραμένουμε στο ΔΣ του Συνδικάτου -οι άλλοι τέσσερις συνταξιοδοτήθηκαν- και ενώ πληρωνόμαστε τους μισθούς μας, μας απαγορεύεται να βρισκόμαστε στους χώρους εργασίας μας, για να μην ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους εργαζόμενους!

Μάλιστα, μετά την απεργία του 2012, η εργοδοσία αποφάσισε να μας «εξορίσει» μακριά από το εργοστάσιο και να μας κλείσει σ' ένα ειδικό χώρο - φυλάκιο, όπου θα πρέπει να δίνουμε καθημερινά το «παρών» και να περνάμε τις ώρες που διαρκεί η βάρδιά μας...

Το δικαίωμα στη δουλειά διεκδικούν 300 καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ

[Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη 29/3/2015]

Δούλευαν με συμβάσεις έργου μέχρι το 2013 και η επαναπρόσληψή τους δεν προβλέπεται στο νομοσχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση

Το αυτονόητο δικαίωμα στη δουλειά, στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, ζητάνε οι περίπου 300 καθαρίστριες και καθαριστές που απασχολούνταν με συμβάσεις έργου σε Εφορίες και άλλες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών και απολύθηκαν το Γενάρη του 2013.

Η δική τους περίπτωση είναι διαφορετική από αυτήν των σχεδόν 600 καθαριστριών αορίστου χρόνου στο ίδιο υπουργείο, που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα και μετά απολύθηκαν.

Οι συγκεκριμένες καθαρίστριες/ές ανήκουν σε εκείνες τις ομάδες απολυμένων, που το σχέδιο νόμου της συγκυβέρνησης δεν προβλέπει την επαναπρόσληψή τους, παρά τις υποσχέσεις που έδιναν προεκλογικά με το σωρό τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κάποια από τα οποία είναι σήμερα υπουργοί.

Για το ζήτημα αυτό ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τρεις από τους απολυμένους, την Λένα Οικονομίδου, την Γεωργία Παρλαπάνου και τον Κυριάκο Μπίσταρο.

Οι εξελίξεις στη «Nestle» αφορούν ολόκληρο τον κλάδο

Ο «Ριζοσπάστης» συζητάει με εργαζόμενους στην επιχείρηση, εκλεγμένους στο κλαδικό Συνδικάτο της Αττικής.

«Συναγερμό» έχουν σημάνει οι δυνάμεις του Συνδικάτου Γάλακτος - Ποτών - Τροφίμων Αττικής στους εργαζόμενους της «Nestle» και σε όλον τον κλάδο, με αφορμή τις μειώσεις που επέβαλε η συγκεκριμένη επιχείρηση, μέσα από ατομικές συμβάσεις, σε δεκάδες εργαζόμενους. Την Κυριακή, το Συνδικάτο έχει καλέσει σε νέα Γενική Συνέλευση, στις 11 π.μ., στο ΕΚΑ, προκειμένου οι εργαζόμενοι να αποφασίσουν τα επόμενα βήματά τους.

Για την κινητοποίηση και τις πρωτοβουλίες του Συνδικάτου, τις δυσκολίες που συναντά αλλά και τους δρόμους που ανοίγει, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Αποστόλη Γαρμπή, πρόεδρο του Συνδικάτου Γάλακτος - Ποτών - Τροφίμων Αττικής, και τους Κώστα Ρούση και Χρήστο Ασπιώτη, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του και εργαζόμενους στη «Nestle».

Η αντίδραση του Συνδικάτου στις μειώσεις, που «έσκασαν» τη Δευτέρα 16 Φλεβάρη, ήταν άμεση. Η εργοδοσία ξεκίνησε να καλεί τους εργαζόμενους από τις 6.30 το πρωί έναν έναν να υπογράψουν την ατομική σύμβαση. Μετά από λίγες ώρες, αντιπροσωπεία του Συνδικάτου και της Ομοσπονδίας βρέθηκαν στο εργοστάσιο του Ταύρου και έκαναν παρέμβαση, απαιτώντας να σταματήσουν οι μειώσεις.

Ζήτησαν τριμερή συνάντηση, ενώ κάλεσαν σε Γενική Συνέλευση την ίδια βδομάδα. «Υπήρξε ανταπόκριση των συναδέλφων που πήραν μέρος στη συνέλευση, για πρώτη φορά μαζικά, με διάθεση για κινητοποίηση, που εκφράστηκε και με νέες εγγραφές στο Συνδικάτο», σημειώνει ο Κ. Ρούσης.

Ξέφτισε η μάσκα του «καλού» εργοδότη

Το κλαδικό Συνδικάτο είναι γνωστό στους εργαζόμενους στη «Nestle», καθώς η προσπάθεια να παρεμβαίνει στο χώρο, είναι σταθερή τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, στον Ασπρόπυργο είχε γίνει καταγγελία στο ΚΕΠΕΚ για τις συνθήκες εργασίας, έχουν πραγματοποιηθεί παρεμβάσεις για εργατικά ατυχήματα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το σοβαρό «ατύχημα» που έγινε μόλις πριν από τέσσερις μήνες.

Το Συνδικάτο έχει μέλη και από τους τρεις χώρους της επιχείρησης στην Αττική, δηλαδή τον Ασπρόπυργο, τον Ταύρο και το Κορωπί. Αρκετοί εργαζόμενοι πήραν μέρος στις αρχαιρεσίες τον περασμένο Δεκέμβρη. Τα μέλη του Συνδικάτου αντιστάθηκαν σε πιέσεις της εργοδοσίας για μέτρα που επηρέαζαν αρνητικά την εργασία τους και τη ζωή τους, κάλεσαν και τους συναδέλφους τους να κάνουν το ίδιο. Για παράδειγμα, δε δέχθηκαν να τους μεταφέρουν από το εργοστάσιο του Ταύρου σε αυτό που λειτουργεί στα Οινόφυτα, τακτική που εφαρμόζει η εταιρεία.

Ωστόσο, όπως εξηγούν οι συνδικαλιστές, μαζική αντίδραση και κινητοποίηση δεν είχε σημειωθεί. «Η εικόνα του "καλού" εργοδότη υπήρχε και οι εργαζόμενοι δεν έδειχναν αγωνιστικές διαθέσεις. Μετά από αυτό όμως που έγινε, το κλίμα έχει αλλάξει», εξηγεί ο Χ. Ασπιώτης και συνεχίζει: «Οι εργαζόμενοι έχουν "ψυλλιαστεί", έχουν φοβηθεί, έχουν θυμώσει. Οι μειώσεις ήταν ένα χαστούκι. Και ο τρόπος που έγιναν επιβεβαιώνει ότι η επιχείρηση είχε σχεδιάσει και προετοιμάσει την επίθεση με κάθε λεπτομέρεια. Ετσι, στις 6.30 το πρωί άρχισαν να καλούν έναν έναν τους εργαζόμενους, ακόμα και αυτούς που δεν ήταν εκείνη την ώρα η βάρδιά τους, να υπογράψουν».

Στο γραφείο ένας - ένας...

Ο Α. Γαρμπής μεταφέρει στη συζήτηση το πώς περιέγραψαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που πήραν το λόγο στη Γενική Συνέλευση, τον τρόπο με τον οποίο απέσπασε η εργοδοσία τις υπογραφές τους: «Συνάδελφος που αρνήθηκε να υπογράψει κατήγγειλε πως τον έβαλαν μόνο του σε άλλο γραφείο, ώστε να μην έρθει σε επαφή με τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Στον καθένα έλεγαν ότι ο προηγούμενος υπέγραψε, για να του ασκήσουν πίεση. "Ακουσα για τη μείωση της τάξης του 25% και πήγα να πέσω από την καρέκλα. Ζήτησα ένα περιθώριο να το σκεφτώ και μου απάντησαν: Γιατί, θα το γυρίσεις στην πολιτική;", ανέφερε συνάδελφος. "Αν δεν υπογράψουν οι ψυκτικοί έχουμε λύση, έχουμε προτάσεις από εξωτερικά συνεργεία", είπαν σε άλλους. Κάτω από αυτές τις συνθήκες υπογράφηκαν οι ατομικές συμβάσεις».

Οπως επισημαίνουν οι συνδικαλιστές, η μάσκα του «καλού» εργοδότη έκρυβε πίσω της το αληθινό πρόσωπο της εργοδοσίας. «Δείγματα υπήρχαν και από πιο παλιά. Οταν, για παράδειγμα, η επιχείρηση προχωρούσε σε "οικειοθελείς αποχωρήσεις", με δόλωμα μια μεγαλύτερη αποζημίωση. Ετσι, απέλυαν εργαζόμενους και ανέθεταν τη δουλειά τους σε εργολάβους. Αυτό έγινε με τις καθαρίστριες. Τις απέλυσαν και τις ξαναπροσέλαβαν μέσω εργολάβου με τα μισά λεφτά», λέει ο Κ. Ρούσης.

Ο Χ. Ασπιώτης προσθέτει: «Η μείωση του προσωπικού οδηγεί και σε εντατικοποίηση, σε δουλειά κάτω από πίεση και άγχος. Λιγοστεύουν τα άτομα ακόμα και στους μηχανικούς στην παραγωγή. Κάποτε υπήρχαν 17 χειριστές και τώρα έχουν μείνει 10. Η δουλειά πέφτει σε αυτούς που μένουν».

Αξίζει ακόμα να σημειωθούν οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι εποχικοί εργαζόμενοι: «Τους εποχικούς τους προσέλαβαν φέτος με 2ήμερη και 3ήμερη εργασία. Οι πιο "τυχεροί", 20 άτομα όλα κι όλα δουλεύουν πενθήμερο, και για τις θέσεις αυτές έγινε κλήρωση!», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κ. Ρούσης. Οσο για την επίθεση, όπως εξηγεί, αυτή συνεχίζεται: «Την περασμένη βδομάδα η επιχείρηση ανακοίνωσε μεγάλες μειώσεις και στους αντιπροσώπους που κάνουν τη διανομή του παγωτού. Μάλιστα, μείωση σε αυτούς είχε γίνει και πέρσι, ενώ παράλληλα η εταιρεία είχε διακόψει τα συμβόλαια ορισμένων».

Υπόθεση όλου του κλάδου

Η πρόταση του Συνδικάτου στη Γενική Συνέλευση και το κάλεσμα που συνεχίζει να απευθύνει στους εργαζόμενους είναι, πρώτα απ' όλα, να πάρουν οργανωμένα πίσω όλες τις υπογραφές στις ατομικές συμβάσεις. Παράλληλα, να θέσουν στην ημερήσια διάταξη την πάλη για την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Επιπλέον, το Συνδικάτο σχεδιάζει και υλοποιεί πρωτοβουλίες, για να γίνει η εξέλιξη γνωστή στους εργαζόμενους του κλάδου.

«Αυτές οι μειώσεις δεν αφορούν μόνο εμάς, αλλά θα επεκταθούν και σε άλλους χώρους», εξηγεί ο Κ. Ρούσης και υπογραμμίζει τη σημασία που έχει ένα πρόγραμμα εξορμήσεων που θα φέρουν σε πέρας από κοινού εργαζόμενοι από τη «Nestle» και οι δυνάμεις του Συνδικάτου.

Τέλος, από την πρόταση του Συνδικάτου, αλλά και από όσα είπαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στη συνέλευση, φάνηκε η ανάγκη να φτιαχτεί μια Επιτροπή Αγώνα, να γίνουν βήματα στην οργάνωση στο χώρο δουλειάς. «Οπως είπε ένας συνάδελφος, ακόμα κι αν οι μειώσεις μισθών παρθούν πίσω, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε. Οντως, οι ατομικές συμβάσεις και οι μειώσεις στους μισθούς πρέπει να γίνουν αφορμή για να οργανωθούν οι εργαζόμενοι. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να συνεχιστεί η συζήτηση και στην επόμενη Γενική Συνέλευση», σημειώνει ο Κ. Ρούσης.

Ο Α. Γαρμπής εξηγεί πως οι δυνάμεις του Συνδικάτου έχουν πραγματοποιήσει πλατύ άνοιγμα στους χώρους δουλειάς: «Το κάλεσμα για οργάνωση και αγωνιστική ετοιμότητα έχει μεταφερθεί σε όλους τους χώρους του ομίλου της "Nestle". Στη Βόνιτσα, όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις εμφιάλωσης, στα Οινόφυτα, που λειτουργεί το εργοστάσιο καφέ, στο Κορωπί και φυσικά στον Ταύρο και στον Ασπρόπυργο. Εχουν ενημερωθεί δηλαδή οι εργαζόμενοι σε όλο τον όμιλο, ώστε να είναι προετοιμασμένοι να αντιδράσουν στην περίπτωση που σημειωθούν ανάλογα κρούσματα.

Ακόμα, μοιράστηκε η ανακοίνωση σε δεκάδες χώρους δουλειάς, με πρωτοβουλία μιας σειράς επιχειρησιακών σωματείων, όπως έγινε στην "Tasty", στην "ΕΒΓΑ", στη "ΦΑΓΕ". Μάλιστα, η συγκεκριμένη εξέλιξη προκάλεσε συζήτηση στον κλάδο όχι μόνο στην Αττική, αλλά και πανελλαδικά. Το παράδειγμα της "Nestle" είναι χαρακτηριστικό για πολλούς συναδέλφους από μεγάλους χώρους δουλειάς και το ενδιαφέρον ήταν έντονο, κυρίως σε επιχειρήσεις που οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι ο εργοδότης τους είναι "καλός", που βλέπουν πως η επιχείρηση πηγαίνει καλά, έχει δουλειά και κέρδη. Πολλοί είδαν με έκπληξη αυτό που έγινε στη "Νestle" και άρχισαν να σκέφτονται πως κι ίδιοι δεν είναι απίθανο να βρεθούν σε αντίστοιχη κατάσταση».

Χρειάζεται επαγρύπνηση

Η δράση του Συνδικάτου συναντά εμπόδια και δυσκολίες, αφού παράλληλα με αυτήν ο αντίπαλος ξετυλίγει τη δική του παρέμβαση. Οπως τονίζουν οι συνδικαλιστές, η εργοδοσία καλλιεργεί κλίμα αναμονής και εφησυχασμού. Στην ίδια κατεύθυνση συμβάλλει η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας, που αμέσως μετά την τριμερή έσπευσε να διαβεβαιώσει για τη «διατήρηση των υφιστάμενων όρων» για τους εργαζόμενους, χωρίς να υπάρχει καμία δέσμευση της εργοδοσίας για ανάκληση των ατομικών συμβάσεων.

«Στόχος της εργοδοσίας είναι να αποκόψει τους εργαζόμενους από το κλαδικό συνδικάτο και τις ταξικές δυνάμεις», επισημαίνει ο Α. Γαρμπής. Εξηγεί πως η πείρα του κλάδου αποδεικνύει πως οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί: Λίγα χρόνια νωρίτερα, σε άλλη επιχείρηση, η εργοδοσία έστησε δικό της επιχειρησιακό σωματείο, βάζοντας τους διευθυντές της στη διοίκησή του, για να διεμβολίσει την εργοστασιακή επιτροπή του Συνδικάτου, σε μια περίοδο που πάλευε για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης.

«Το θέμα, τελικά, είναι πολύ πιο σύνθετο από το να στηθεί ένα σωματείο ή μια επιτροπή. Χρειάζεται οργάνωση και πάλη με κατεύθυνση τα συμφέροντα των εργαζομένων. Πρέπει να τσακίζεται η λογική του "μικρότερου κακού", της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, της αντίληψης ότι μια κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Το Συνδικάτο αφιερώνει στην προσπάθεια αυτή όλες τις δυνάμεις του», καταλήγει ο συνδικαλιστής.

ΕΝΩΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΠΟΡΙΟΥ - ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΑΘΗΝΩΝ: Ενα σωματείο - φάντασμα, εργοδοτικό μέχρι το μεδούλι

Η Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου - Τροφίμων Σούπερ Μάρκετ Αθηνών και Προαστίων είναι το μεγαλύτερο σωματείο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ) και ταυτόχρονα η πιο πολυπληθής οργάνωση του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου, του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ).

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι εκλέγει τους περισσότερους αντιπροσώπους στο συνέδριο της ΟΙΥΕ και του ΕΚΑ, χρειάστηκε να κάνουμε ιδιαίτερο ρεπορτάζ και ψάξιμο για να μάθουμε πού και πότε κάνει εκλογές! Για την εκλογοαπολογιστική του συνέλευση μάθαμε μια εβδομάδα μετά την πραγματοποίησή της, όταν ξεκίνησαν οι αρχαιρεσίες. Χρειάστηκε έρευνα και παρουσία επιτόπου στο χώρο των εκλογών, στο ΚΥΒΕ Περιστερίου, συζήτηση με τους εργαζόμενους που προσέρχονταν να ψηφίσουν, προκειμένου να βγάλουμε άκρη για το τι είδους διαδικασίες ακολουθούνται. Τα στοιχεία είναι πολλά και ακόμα περισσότερα είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν:

Σύγχρονες μέθοδοι χειραγώγησης μέσω διαχείρισης εργατικού δυναμικού

[Από το Ριζοσπάστη της 24/12/2014]

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι προχωρούν «στη δημιουργία τμημάτων διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού στις επιχειρήσεις». Παλιά τα έλεγαν «Γραφεία Προσωπικού». Δεν πρόκειται απλά και μόνο για εκσυγχρονισμό της ορολογίας, αλλά για ουσιαστικές αλλαγές στο περιεχόμενό τους. Αναπτύσσονται και στην Ελλάδα, με το Ελληνικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΜΑΔ) της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ) να παίζει σημαντικό και καινοτόμο ρόλο ως προς αυτό. Αυτά αναφέρονται σε ρεπορτάζ που είδαν το φως της δημοσιότητας στα αστικά ΜΜΕ, όπως π.χ. στην ιστοσελίδα «euro2day.gr», 21/11/2014, στο «Βήμα» 1/12/2014, ή στην «Καθημερινή», 7/12/2014.

Πρόσφατα, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του ΕΙΜΑΔ πραγματοποιήθηκε και το 5ο Ετήσιο Συνέδριό του, με θέμα το διάλογο για την επανεκκίνηση των διευθύνσεων ανθρώπινου δυναμικού (HR) που δραστηριοποιούνται στις επιχειρήσεις.

Οσοι από τους συμμετέχοντες μίλησαν, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, εστίασαν στο περιεχόμενο διαχείρισης του εργατικού δυναμικού σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της δουλειάς των εργαζομένων, ώστε να γίνεται η επιχείρηση ολοένα και πιο ανταγωνιστική και κερδοφόρα. Μάλιστα, εστίασαν στην αναγκαιότητα να διαχειριστούν «το ανθρώπινο μωσαϊκό των εργαζομένων στις επιχειρήσεις» για το μέγιστο όφελος των επιχειρήσεων.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που ανέφερε ο Ηλίας Βουδούρης, Αρχιμουσικός, Διευθυντής Ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που συμμετείχε και μίλησε. Οι «επιχειρήσεις είπε θα έπρεπε να λειτουργούν όπως μία συμφωνική ορχήστρα, που είναι ο αρμονικός συνδυασμός πολλών διαφορετικών οργάνων. Για το πρόγραμμα μιας Λυρικής Σκηνής χρειάζεται επιπλέον η συνεργασία και η συμμετοχή στο τελικό αποτέλεσμα, που είναι η εκτέλεση ενός έργου πολλών ακόμη διαφορετικών ανθρώπων - τραγουδιστές, χορωδοί, σκηνογράφοι κ.ά. Για το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει καμία απολύτως σημασία το φύλο, το χρώμα, η εθνικότητα, η θρησκεία ή άλλο χαρακτηριστικό, γιατί μεταξύ όλων υπάρχει μία κοινή γλώσσα, η μουσική».

***

Υπάρχει μία έκφραση στους έχοντες επωμιστεί το καθήκον να διαχειρίζονται το εργατικό δυναμικό ενός επιχειρηματικού ομίλου, η «οργανωσιακή κουλτούρα». Ως οργανωσιακή κουλτούρα θεωρείται η συλλογική συμπεριφορά των ανθρώπων που αποτελούν μέρος μιας οργάνωσης, και αποτελείται από τις αξίες της οργάνωσης, τα οράματα, τους κανόνες, τη γλώσσα εργασίας, τα συστήματα και τα σύμβολα αυτής, ενώ περιλαμβάνει και τις ευρύτερες πεποιθήσεις και συνήθειες.

Σύμφωνα με μελέτη του «ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης, Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας,Τμήμα Διοίκηση Επιχειρήσεων» για την οργανωσιακή κουλτούρα στις επιχειρήσεις, «η επιχειρησιακή κουλτούρα διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις επιχειρήσεις επηρεάζοντας τους εργαζομένους και τις οργανωσιακές λειτουργίες. Η θετική κουλτούρα μπορεί να αποτελέσει ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των επιχειρήσεων με τις οποίες ανταγωνίζεται. Κάθε επιχείρηση διέπεται από τη δική της εταιρική κουλτούρα η οποία αναφέρεται σε ένα κοινό σύστημα αξιών, πεποιθήσεων και κανόνων συμπεριφοράς μεταξύ των εργαζομένων της. Τα άτομα μιας επιχείρησης διαφέρουν ως προς τους στόχους, τα κίνητρα, τις δράσεις και τις αντιδράσεις τους στο εργασιακό περιβάλλον και αυτές οι διαφορές τους προκύπτουν λόγω είτε δημογραφικών χαρακτηριστικών (ηλικία, φύλο, φυλή), είτε επάρκειας (ικανότητες, δεξιότητες ), είτε ψυχολογικών παραγόντων (στάσεις, αξίες, προσωπικότητα). Η εταιρική κουλτούρα αφορά σε μία αίσθηση συλλογικής ταυτότητας της επιχείρησης, που δημιουργείται με την ύπαρξη ενός συστήματος κοινών αξιών και πεποιθήσεων. Μια ισχυρή κουλτούρα προϋποθέτει μεγαλύτερη συνεισφορά εκ μέρους των εργαζομένων».

***

Επομένως, στο επίκεντρο του συνεδρίου στο οποίο αναφέρονται τα αστικά ΜΜΕ, βρέθηκε η ανάπτυξη της δράσης των «τμημάτων διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού στις επιχειρήσεις», έτσι ώστε να δημιουργούν στους εργαζόμενους ψυχολογία και συνείδηση ταύτισής τους με την επιχείρηση και τα αποτελέσματά της.

«Κάθε μας προσπάθεια, πρόταση και ενέργεια επικεντρώνεται στο στόχο μας, ατενίζοντας πάντοτε το όραμά μας και έχοντας σαν εφαλτήριο τις αρχές και τις αξίες μας. Πιστεύουμε ακράδαντα: (α) στο συγκριτικό πλεονέκτημα που δημιουργεί ο άνθρωπος, (β) στη λύση που είναι ο άνθρωπος και (γ) στην αξία που προσθέτει ο άνθρωπος», πρόσθεσε η κυρία Γεωργιάδου, πρόεδρος της ΔΕ του ΕΙΜΑΔ. «Αυτό που θέλουμε να διαπιστώσουμε σε μεγαλύτερο βάθος είναι το πεδίο των δυνατοτήτων του HR και το εύρος της επίδρασης που μπορεί να έχει στον τρόπο με τον οποίο διοικούνται σήμερα οι άνθρωποι, αλλά και στην ανταγωνιστικότητα των ίδιων των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα», είπε η ίδια.

Δεν πρόκειται όμως μόνο για σύγχρονα επεξεργασμένες πλευρές της ιδεολογικής παρέμβασης των ιδιοκτητών των επιχειρηματικών ομίλων στους εργαζόμενους, μέσω των «τμημάτων διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού», αλλά μέσω αυτής της διαδικασίας επιδίωξη έντασης της εκμετάλλευσης και βεβαίως αντιμετώπισης των αρνητικών επιπτώσεων απ' αυτήν στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα σε εργαζόμενους σύγχρονων κλάδων. Στο συγκεκριμένο συνέδριο, «δόθηκε η ευκαιρία στους συμμετέχοντες να ακούσουν νέες τάσεις και πρακτικές εφαρμογές της τεχνολογίας, εργαλεία και μέσα κοινωνικής δικτύωσης που μπορεί να αξιοποιήσει το σύγχρονο HR, λαμβάνοντας υπόψη του και προλαμβάνοντας τους ψυχοκοινωνικούς κινδύνους που ενδέχεται να αναπτυχθούν από το digital depression (ηλεκτρονική κατάθλιψη)», σύμφωνα με το «euro2day.gr».

***

Η «διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού», ως ειδικός τομέας στις επιχειρήσεις, φροντίζει όχι μόνο για πιο στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και για την ολοκληρωτική υποταγή τους στους καπιταλιστές, καλλιεργώντας, ταυτόχρονα, ψευδαισθήσεις ότι η με τέτοια μέθοδο εργασία τους είναι σε όφελός τους, ότι η απόδοση της επιχείρησης είναι σε όφελός τους.

Με δεδομένες τις συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, άρα τεράστιας ανεργίας, φροντίζουν να ασκούν στους εργαζόμενους μια «αθόρυβη πίεση» επιστημονικά μελετημένη για την πλήρη υποταγή τους στους σκοπούς της επιχείρησης, που τους βαφτίζουν «αξίες». Τέτοιο ρόλο παίζουν τα «τμήματα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού» (HR). Συμβάλλουν μ' αυτόν τον τρόπο στην αύξηση της κερδοφορίας, αλλά η χειρότερη επίδρασή τους είναι η ιδελογική - ψυχολογική ότι οι επιχειρήσεις «αγαπούν και φροντίζουν τους εργαζόμενους, θεωρώντας τους το καλύτερο "κεφάλαιο"», ζήτημα που εμποδίζει τα μέγιστα τη συνειδητοποίηση της εκμετάλλευσης, της «νόμιμης» κλοπής από τους καπιταλιστές του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. Αποτελεί, λοιπόν, ένα ακόμα εμπόδιο στη χειραφέτηση από την αστική πολιτική, την οργάνωση στα συνδικάτα και τη συμμετοχή στους διεκδικητικούς αγώνες, στη μη συνειδητοποίηση των αιτιών άλλων εργατικών, λαϊκών προβλημάτων, στη διάσπαση των εργαζομένων, αφού οι εργαζόμενοι κάθε επιχείρησης λειτουργούν απομονωμένα ακόμη και από τους εργαζόμενους του ίδιου του κλάδου τους. Πολύ περισσότερο, σηκώνει τείχη στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της αντικαπιταλιστικής πάλης.

Πείρα από τη δράση του σωματείου στη «Forthnet - Netmed»

[Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη της 18/12/2014]

Πώς στήθηκε το σωματείο, πώς κέρδισε την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, τι ρόλο έπαιξε το κλαδικό συνδικάτο, ποιες δυσκολίες συναντά στη δράση του

Το Σωματείο Εργαζομένων στη «Forthnet - Netmed» μπορεί να μετρά μόλις δυο χρόνια ζωής, μέσα σε αυτά όμως έχει αναπτύξει αξιοσημείωτη δράση, με πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις, στις οποίες όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι βάζουν τη δική τους σφραγίδα. Για την πείρα που έχει συγκεντρώσει το επιχειρησιακό σωματείο, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Κωνσταντίνο Θεοδωρόπουλο, πρόεδρο του επιχειρησιακού και μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ).

Το Νοέμβρη του 2012 έξω από το κτίριο της εταιρείας στον Ταύρο

Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, ο Κ. Θεοδωρόπουλος εξηγεί πώς το κλαδικό συνδικάτο έριξε το σπόρο και βοήθησε με την παρέμβασή του να συγκροτηθεί το επιχειρησιακό σωματείο της «Forthnet - Netmed». «Η δράση του ΣΕΤΗΠ έξω από την εταιρεία πάει αρκετά πιο πίσω από τα 2 χρόνια που υπάρχει το επιχειρησιακό σωματείο. Από την Ανοιξη του 2012, έγινε προσπάθεια για πιο συγκροτημένη παρέμβαση, που να εξειδικεύει στα ζητήματα του χώρου», σημειώνει.

Σημείο καμπής στάθηκε ο Νοέμβρης του 2012, όταν η εργοδοσία ανακοίνωσε μειώσεις της τάξης του 35%: «Ήταν κάτι που οι εργαζόμενοι δεν το περίμεναν καθώς η εταιρεία καλλιεργούσε έντεχνα ένα κλίμα "οικογενειακό", πως είμαστε μια "ομάδα" και άλλα παρόμοια. Το επόμενο πρωί το κλαδικό συνδικάτο ήταν έξω από την επιχείρηση με το πανό και τις ανακοινώσεις του. Ερχόταν κάθε εργαζόμενος και τον ενημερώναμε, τον εμψυχώναμε, του λέγαμε πως το σωματείο είναι στο πλευρό του. Τον καλούσαμε να μην υπογράψει καμία μείωση αλλά να δώσουμε τη μάχη συλλογικά.

Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε η αγανάκτηση που είχαν οι εργαζόμενοι να μετατρέπεται σε δράση. Την επόμενη μέρα προχωρήσαμε σε απεργία. Η απεργιακή συγκέντρωση πήρε απόφαση για στάση εργασίας και κατά τη διάρκεια της στάσης αυτής φτιάξαμε το επιχειρησιακό σωματείο, με εργαζόμενους που ήδη συσπειρώνονταν στο ΣΕΤΗΠ, αλλά και άλλους που γνωρίσαμε εκείνες τις μέρες».

Η εργοδοσία αναγκάστηκε να ελιχθεί: «Το 35% σε άλλους έγινε 20%, σε άλλους 15%, σε άλλους 5% ή και καθόλου. Προσπάθησαν με τον τρόπο αυτό να διασπάσουν τη συλλογικότητα, να υπονομεύσουν την ενότητα των εργαζομένων».

Σωματείο όλων των εργαζομένων

Το σωματείο ανέλαβε αμέσως δράση: «Δεν περιοριστήκαμε στο ζήτημα των μειώσεων. Ξεκινήσαμε τη συζήτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τη σημασία τους. Προβάλλαμε διεκδικήσεις, είχαμε ορισμένες νίκες. Για παράδειγμα, διεκδικήσαμε να φτιάξουν οι βάρδιες, δηλαδή να μη δουλεύουμε τη μια μέρα απόγευμα και την επόμενη πρωί. Μπορεί να ακούγεται απλό, ωστόσο είναι σημαντικό ζήτημα που επηρεάζει τη ζωή του εργαζόμενου, που μπορεί ακόμα και να ανατρέπει τον καθημερινό προγραμματισμό του. Επίσης, τότε μπήκαν τα λεωφορεία για τη μεταφορά των συναδέλφων».

Στο πλαίσιο των διεκδικήσεων, τέθηκαν από την αρχή ζητήματα για την υγιεινή και τις συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση και την πίεση. Αυτά τα θέματα εξακολουθούν να «καίνε» τους εργαζόμενους, όπως δείχνουν και οι δύο λιποθυμίες που σημειώθηκαν τον περασμένο Οκτώβρη στον Ταύρο, περιστατικά για τα οποία κλήθηκε το ΕΚΑΒ.

Για τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει το επιχειρησιακό σωματείο, ο Κ. Θεοδωρόπουλος επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα: «Το πώς θα γίνει, για παράδειγμα, η κοινοποίηση μιας στάσης εργασίας, πώς θα βρεθούν τα χρήματα για αυτή (για παράδειγμα, έξοδα δικαστικού κλητήρα κ.ά.), σε ποιο χώρο θα γίνει η συνέλευση, είναι ζητήματα που πρέπει να λύσει ένα επιχειρησιακό σωματείο και αποδεικνύονται στην πράξη πολύ δύσκολα. Εμείς τα λύνουμε με κόπο, με βοήθεια από την Επιτροπή Αγώνα Ταύρου - Μοσχάτου και ασφαλώς από το κλαδικό συνδικάτο. Τον πρώτο καιρό είχαμε δυσκολία να πάμε στο κτίριο της Κάντζας. Ηταν δύσκολο ακόμα και να μαζέψουμε λεφτά για τη βενζίνη για να φτάσουμε εκεί».

Σήμερα, η παρουσία του σωματείου είναι σταθερή, τόσο στο κτίριο του Ταύρου, όπου δουλεύουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι, όσο και στα άλλα κτίρια της εταιρείας, σε Καλλιθέα, Κολωνό και Κάντζα: «Εχουμε κατακτήσει την παρουσία αυτή όχι μόνο χάρη στη δράση του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά κυρίως λόγω της στάσης των εργαζομένων», τονίζει ο Κ. Θεοδωρόπουλος και συνεχίζει:

«Για παράδειγμα, όταν στο τηλεφωνικό κέντρο σταματάμε τις κλήσεις για να κάνουμε μια ανακοίνωση, αυτό είναι κάτι που η εργοδοσία προφανώς δεν το θέλει, δυσκολεύεται όμως να το εμποδίσει, επειδή είναι οι συνάδελφοι που θέλουν να ακούσουν. Με αντίστοιχο τρόπο, έχουμε καταφέρει να γίνονται πλέον περιοδείες και στα άλλα κτίρια. Είναι χαρακτηριστικό πως, μέχρι πρότινος, στις εγκαταστάσεις στον Κολωνό, όπου εργάζονται κυρίως τεχνικοί, η εργοδοσία κρατούσε με κάθε τρόπο κλειστή την πόρτα, κυνηγούσε στην κυριολεξία το σωματείο, απαγόρευε την είσοδό του στο χώρο. Η απαγόρευση έσπασε στην πράξη, με τη δική μας επιμονή και αποφασιστικότητα, με τη βοήθεια των εργαζομένων που μας άνοιξαν οι ίδιοι την πόρτα».

Καθημερινά με την αίτηση εγγραφής στο χέρι

Παρά το μέχρι τώρα θετικό απολογισμό, το σωματείο δε δείχνει επανάπαυση, αλλά ανεβάζει συνεχώς ψηλότερα τον πήχη των απαιτήσεων. Πρώτο και κύριο καθήκον, η μαζικοποίησή του: «Η προσπάθεια να γραφτούν οι συνάδελφοι στο σωματείο δεν σταματάει ποτέ, αντιθέτως εντείνεται. Με δεδομένα την ελαστικοποίηση στις εργασιακές σχέσεις, τις συμβάσεις που δεν ανανεώνονται, τις απολύσεις και την ανακύκλωση του προσωπικού, είμαστε κάθε μέρα με την αίτηση στο χέρι», εξηγεί ο Κ. Θεοδωρόπουλος.

Οι παράγοντες που δυσκολεύουν τη συμμετοχή στο σωματείο, όπως οι κυρίαρχες απόψεις για την «αναποτελεσματικότητα» των αγώνων, η συκοφάντηση του συνδικαλισμού, η απειρία των νέων που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων, παραμένουν. Παράλληλα, όμως, αυξάνονται αυτοί που απευθύνονται στο σωματείο, που στέκονται κοντά του, που αναγνωρίζουν και εκτιμούν τη δράση του: «Αλλοι θα του δώσουν μια πληροφορία. Κάποιες φορές ακόμα και θα το υπερασπιστούν αν ακουστεί κάτι από την πλευρά της εργοδοσίας».

Περισσότεροι εργαζόμενοι σήμερα φέρνουν ιδέες και προτάσεις για τους τρόπους και τις μορφές που μπορεί να εμπλουτίσουν τη δραστηριότητα του σωματείου. «Υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις να οργανώσουμε αθλητικές δραστηριότητες. Εχουμε παρακαταθήκη τη μαζική συμμετοχή στα τουρνουά που οργάνωσε το ΠΑΜΕ. Πρόσφατα κάναμε γλέντι, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων δράσης», σημειώνει ο Κ. Θεοδωρόπουλος και προσθέτει:

«Σχεδιάζουμε και άλλες εκδηλώσεις, όπως για παράδειγμα παρουσιάσεις βιβλίων. Η πείρα που έχουμε μέχρι στιγμής είναι περιορισμένη αλλά σημαντική. Για παράδειγμα, την Πρωτομαγιά του 2013 που είχε δοθεί μεγάλη μάχη ενάντια στη μετατροπή της απεργίας σε "κινητή γιορτή", στήσαμε έκθεση φωτογραφίας, σχετικών ντοκουμέντων και δημοσιευμάτων έξω από το κτίριο του Ταύρου, πρωτοβουλία που βοήθησε στη συζήτηση για το χαρακτήρα και το νόημα της συγκεκριμένης μέρας».

«Και να σκεφτείς ότι πριν δυο χρόνια δε γνωριζόμασταν μεταξύ μας...». Η διαπίστωση αυτή γίνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους με διάφορες αφορμές και προκαλεί εντύπωση. Ο Κ. Θεοδωρόπουλος εξηγεί πως είναι πέρα για πέρα σωστή: «Οι συνθήκες στη δουλειά δεν είναι εύκολες. Μπορεί να δουλεύεις μαζί με άλλους 100 εργαζόμενους, όμως στο παρελθόν δεν γνώριζες παρά μόνο αυτόν που καθόταν δίπλα σου. Το μόνο που γνωρίζαμε ο ένας για τον άλλο ήταν το username του. Κατά κανόνα, ήμασταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Από τις πρώτες κιόλας κινητοποιήσεις αυτό άλλαξε. Τώρα πλέον παλεύουμε και διασκεδάζουμε μαζί, συζητάμε για τα προβλήματα μέσα και έξω από τη δουλειά, αποφασίζουμε συλλογικά και δρούμε από κοινού».

Προετοιμάζοντας μια απεργία

Το σωματείο έχει προκηρύξει και οργανώσει τρεις απεργίες. Η πρώτη ήταν τον περασμένο Φλεβάρη. Η προετοιμασία της δεν ήταν εύκολη υπόθεση: «Πολλοί καινούργιοι συνάδελφοι, που είχαν πιάσει δουλειά μετά από μεγαλύτερα ή μικρότερα διαστήματα ανεργίας, δίσταζαν, είχαν επιφυλάξεις. Η εργοδοσία έκρινε εκείνη τη μέρα ότι έπρεπε να επιστρατεύσει τα ΜΑΤ. Το αποτέλεσμα ήταν οι συνάδελφοι που έλεγαν "θα χάσουμε το μεροκάματο" να πάρουν τελικά μέρος στην απεργία, και μάλιστα με ανοιχτές τις πόρτες, με τις διμοιρίες παραταγμένες δεξιά και αριστερά και το πανό του σωματείου να στέκεται στη μέση».

Μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν αυτοί που μπήκαν για δουλειά. Πολλοί περισσότεροι αυτοί που αποφάσισαν να ενώσουν τη φωνή τους, δυναμώνοντας τα συνθήματα του σωματείου.

Πρόσφατα το σωματείο οργάνωσε 24ωρες απεργίες, στις 24 Οκτώβρη και στις 11 Δεκέμβρη, με μαζική συμμετοχή και σημαντική συμβολή των εργαζομένων στην επιτυχία τους. Ενα από τα σημεία που ξεχώρισαν ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων που δουλεύουν ως «ενοικιαζόμενοι» μέσω εργολάβων: «Οι συνάδελφοι αυτοί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, στη συνέλευση, στην περιφρούρηση από το πρωί μέχρι το βράδυ, μίλησαν οι ίδιοι στους συναδέλφους, εξήγησαν τα αιτήματά μας. Συνέβαλαν στην επιτυχία της απεργίας, έδωσαν μεγαλύτερη δυναμική».

Η πείρα αυτή αποτελεί παρακαταθήκη για όλο τον κλάδο, αφού η «ενοικίαση» εργαζομένων είναι διαδεδομένη, αλλά οι εργαζόμενοι αυτοί δε βρίσκουν θέση και φωνή σε μια σειρά επιχειρησιακά σωματεία. Το επιχειρησιακό σωματείο στη «Forthnet» ακολούθησε διαφορετικό δρόμο και η ανταπόκριση που έχει συναντήσει είναι ιδιαίτερα θετική.

ΕΤΗΣΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΙΚΑ 2013: Υποαπασχόληση και μισθοί - ψίχουλα τσακίζουν την εργατική τάξη

[Από τον Ριζοσπάστη 14/12/2014]

Υποαπασχόληση, αποδοχές - φιλοδώρημα, στέρηση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που κυνηγάνε το μεροκάματο για δεκάδες χρόνια. Αυτή την πραγματικότητα καταγράφουν τα ετήσια στοιχεία του ΙΚΑ για το 2013. Στοιχεία που υπογραμμίζουν ότι αποτελεί τουλάχιστον εμπαιγμό ο πρόσφατος ισχυρισμός του υπουργού Εργασίας ότι «η μισθωτή απασχόληση στην Ελλάδα "ξαναζωντανεύει", επιδεικνύοντας ένα πρωτόγνωρο δυναμισμό». Αυτό που πραγματικά ζωντανεύει είναι η εργασιακή ζούγκλα, που κατατρώει τις ζωές των εργαζομένων για να βγάζει κέρδη το κεφάλαιο.

Ενα γενικό στοιχείο είναι ότι πάνω από το 50% των ασφαλισμένων μισθωτών στο ΙΚΑ υποαπασχολούνται, δεν εργάζονται δηλαδή με σχέση πλήρους απασχόλησης. Συναφές με αυτό είναι και το στοιχείο που δείχνει ότι στις κοινές επιχειρήσεις και τα οικοδομοτεχνικά έργα, από τους 2.244.508 μισθωτούς - ασφαλισμένους που καταγράφηκαν στο ΙΚΑ το 2013, μόνο οι 1.540.252 (68,62%) έχουν δικαίωμα περίθαλψης! Οι υπόλοιποι, δηλαδή, δε συμπληρώνουν τα αναγκαία ένσημα για να δικαιούνται στοιχειώδεις παροχές Υγείας.

Τα στοιχεία που ακολουθούν αφορούν μόνο στις κοινές επιχειρήσεις, όπου συγκεντρώνεται το 95,91% των μισθωτών.

1. Αποδοχές-ψίχουλα. 

 Οι μέσοι όροι των ετήσιων αποδοχών όσων έκαναν μέχρι 249 μεροκάματα το 2013, ξεκινάνε από 405 ευρώ και δεν καταφέρουν να φτάσουν καν τα 6.000 ευρώ! Από την ομάδα αυτή, ξεχωρίζουμε δύο υποομάδες:

• Ο μέσος όρος των ετήσιων αποδοχών όσων έκαναν μέχρι 99 ένσημα ήταν μόλις 886 ευρώ.
• Ο μέσος όρος των ετήσιων αποδοχών όσων έκαναν από 100 έως 149 ένσημα ήταν 2.546 ευρώ.

Κατά τα λοιπά, ο μέσος όρος των ετήσιων αποδοχών των «τυχερών» που έκαναν από 250 μέχρι 300 μεροκάματα, είναι μόλις 10.437 ευρώ!

Να σημειωθεί ότι οι ετήσιες αποδοχές υπολογίζονται αφού αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές προς το ΙΚΑ. Ομως, ούτε το ποσό που μένει είναι αυτό που παίρνουν στο χέρι οι εργαζόμενοι, γιατί δεν έχει αφαιρεθεί ακόμα ο φόρος και άλλες κρατήσεις.

2. Συνθήκες ημι-ανεργίας. 

Από το σύνολο των μισθωτών στις κοινές επιχειρήσεις, 1.107.272 εργαζόμενοι (το 51,43% του συνόλου των μισθωτών - ασφαλισμένων στο ΙΚΑ) πραγματοποίησαν από ελάχιστα έως 249 μεροκάματα όλο το χρόνο! Από αυτούς:

• Οι 523.310 (24,30% επί του συνόλου των μισθωτών) έκαναν από 1 έως 99 μεροκάματα.
• Οι 228.472 (10,61%) έκαναν από 100 έως 149 μεροκάματα.

Αλλοι 1.045.542 (48,57%) εργαζόμενοι ...«κατόρθωσαν» να κάνουν από 250 έως 300 μεροκάματα.

Είναι φανερό από τα στοιχεία ότι η υποαπασχόληση καλπάζει, με τις ελαστικές μορφές να κυριαρχούν. Μαζί τους ευδοκιμούν η μαύρη εργασία, τα ωράρια λάστιχο, η εκ περιτροπής εργασία. Η κατάσταση αυτή, όμως, δεν έπεσε από τον ουρανό, ούτε είναι αποκλειστικά παράγωγο της κρίσης. Για του λόγου το αληθές, θυμίζουμε ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα από την εισηγητική έκθεση νομοσχεδίου για τα εργασιακά το 2010, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρονταν:

«Εδώ και δύο δεκαετίες και πλέον αναπτύσσονται στην αγορά εργασίας νέες μορφές απασχόλησης κατ' απόκλιση από τον παραδοσιακό τρόπο απασχόλησης, με όλο και μεγαλύτερο αυξανόμενο αριθμό εργαζομένων. Ο παραδοσιακός τύπος σύμβασης εργασίας πλήρους απασχόλησης για αόριστο χρόνο σε συγκεκριμένο εργοδότη, με σταθερό ωράριο και σταθερό μισθό, έπαψε να είναι κυρίαρχος (...) Οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας ανθούν. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης οι συμβάσεις έργου, μερικής απασχόλησης, προσωρινής απασχόλησης, δανεισμού εργαζομένων, ορισμένου χρόνου, τηλεργασίας, ετοιμότητας εργασίας ή εργασία μετά από κλήση ή τηλε-ετοιμότητα ή συνδυασμός αυτών, συνιστούν τη νέα πραγματικότητα στην αγορά εργασίας».

Πρόκειται για κυνική ομολογία ότι η στρατηγική της ΕΕ και η εφαρμογή της στα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα από τους ρυθμούς και το εύρος των ανατροπών στην κάθε χώρα, είχαν ως στόχο και ως αποτέλεσμα το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, μέσα από την εισαγωγή και γενίκευση των ευέλικτων μορφών εργασίας.

3. Είδος προς εξαφάνιση η πλήρης απασχόληση. 

 Ούτε ένα εκατομμύριο δε φτάνουν οι μισθωτοί με πλήρη απασχόληση. Αυτό προκύπτει από τη μελέτη των στοιχείων του ΙΚΑ σε συνδυασμό με τα στοιχεία που προκύπτουν από το σύστημα «Εργάνη», που καταγράφει μεταξύ άλλων τις ροές απασχόλησης.

Οι 2.244.508 μισθωτοί - ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, είναι όσοι έχουν κάνει έστω κι ένα μεροκάματο το 2013. Ομως το «Εργάνη» δίνει το μέσο όρο των απασχολουμένων καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Από αυτό προκύπτει ότι ο μέσος όρος των μισθωτών, αυτοί δηλαδή που απασχολούνται σε σταθερή βάση όλο το έτος, το 2013 ήταν μόλις 1.371.450 άτομα! Με άλλα λόγια, οι περίπου 900 χιλιάδες άνθρωποι, που εμφανίζονται στις καταστάσεις του ΙΚΑ, βρίσκονται στη δίνη ανακύκλωσης της ανεργίας, κάνοντας μερικά μεροκάματα το χρόνο.

Εξίσου σημαντικό είναι το στοιχείο πως από το βασικό όγκο των μισθωτών μόλις το 70% δουλεύει πάνω από 35 ώρες τη βδομάδα. Περίπου το 20% δουλεύει από μία έως 20 ώρες τη βδομάδα και το 10% από 20,1 έως 35 ώρες τη βδομάδα.

4. Ούτε σκέψη για σύνταξη. 

 Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ένα εξίσου σημαντικό συμπέρασμα: Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δε θα καταφέρουν να πάρουν σύνταξη ποτέ. Την περίοδο αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη η νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Οπως έχει ομολογήσει η κυβέρνηση, ένας από τους βασικούς άξονες της επίθεσης αυτής είναι η αύξηση του αριθμού των ενσήμων που απαιτούνται για να μπορέσει κάποιος να πάρει την κατώτερη σύνταξη, από 4.500 σε 6.000.

Οπως προκύπτει όμως από τα στοιχεία του ΙΚΑ, ο μέσος όρος των μεροκάματων για το σύνολο των εργαζομένων στις κοινές επιχειρήσεις είναι 200 το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι οι σημερινοί εργαζόμενοι, αν τους αντιμετωπίζαμε ως σύνολο, με τους σημερινούς ρυθμούς απασχόλησης, θα πάρουν την κατώτερη σύνταξη μετά από 30 ολόκληρα χρόνια δουλειάς!

Στα επιμέρους στοιχεία η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, τουλάχιστον για το 35% των εργαζομένων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, 751.782 εργαζόμενοι έχουν κάνει μέχρι 149 μεροκάματα το 2013. Δηλαδή για να μπορέσουν να συμπληρώσουν 6.000 ένσημα πρέπει να δουλεύουν στην καλύτερη περίπτωση (149 ένσημα) πάνω από 40 χρόνια. Ακόμα χειρότερα, όσοι κάνουν 100 ένσημα, πρέπει να δουλεύουν περίπου 60 χρόνια και πάει λέγοντας! Στην πράξη οι άνθρωποι αυτοί θα πεθάνουν πριν προλάβουν να αποκτήσουν το δικαίωμα στη σύνταξη - ψίχουλα.

5. Καταλήστευση των παραγωγών του πλούτου. 

 Τα παραπάνω στοιχεία μαρτυρούν τη συντριβή των μισθών που συνεπιφέρει ανάλογες επιπτώσεις στις παροχές των ασφαλιστικών ταμείων και στις συντάξεις. Αποκαλυπτικό (αν και ενδεικτικό μόνο) στοιχείο της τεράστιας εκμετάλλευσης των εργαζομένων είναι ότι, τη στιγμή που το ΑΕΠ το 2013 έφτανε τα 183 δισ. ευρώ, οι ακαθάριστες μεικτές αποδοχές για το σύνολο των πάνω από 2 εκατομμύρια εργαζομένων στις κοινές επιχειρήσεις ήταν μόλις 21 δισ. ευρώ.

Η σύγκριση των στοιχείων είναι εξίσου αποκαλυπτική. Το 2009 το σύνολο των μεικτών αποδοχών (περιλαμβάνονται και οι ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζόμενων) του συνόλου των εργαζομένων στις κοινές επιχειρήσεις, ασφαλισμένων στο ΙΚΑ, ήταν αυξημένο κατά 28,5% σε σχέση με το 2013, ενώ το σύνολο των μισθωτών ήταν αυξημένο κατά 10,89%. Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνει ότι ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων έχει πεταχτεί στην ανεργία αλλά και το βαθμό καταλήστευσής του.

Ενας στους δύο μισθωτούς κάτω από 800 ευρώ μεικτά

Ανάλογη εικόνα για τους μισθούς και το 2014 δίνουν τα στοιχεία που περιέχονται στο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη», τα οποία δόθηκαν την περασμένη εβδομάδα στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με αυτά, από τις ετήσιες καταστάσεις προσωπικού μισθωτών, ωρών απασχόλησης και μισθών, που κατέθεσαν 214.409 επιχειρήσεις στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας, προκύπτει ότι:

• Το 21,81% των μισθωτών, δηλαδή 333.918 εργαζόμενοι, από τους συνολικά 1.531.179, έχουν μηνιαίο εισόδημα κάτω από 500 ευρώ μεικτά, καθώς απασχολούνται με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία.
• Από 501 έως 600 ευρώ μεικτά λαμβάνουν 137.113 μισθωτοί (8,95%).
• Από 601 έως 700 ευρώ μεικτά 137.376 μισθωτοί (8,97%).
• Από 701 έως 800 ευρώ μεικτά 129.257 μισθωτοί (8,44%) του συνόλου των μισθωτών. Δηλαδή το 26,36% λαμβάνει μισθό κάτω από το επίπεδο των κατώτερων ορίων που προέβλεπε η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για το 2012 και καταργήθηκαν με την ΠΥΣ της κυβέρνησης Παπαδήμου, το Φλεβάρη του ίδιου έτους.

Συνολικά, συνυπολογίζοντας και τους μισθωτούς με μερική απασχόληση, σχεδόν ένας στους δύο εργαζόμενους το 2014 έχει μηνιαίο εισόδημα κάτω από τα κατώτερα όρια ή γύρω απ' αυτά που όριζε η ΕΓΣΣΕ του 2012, δηλαδή τα 751 ευρώ μεικτά.

ΔΡΑΣΗ ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ

[Από τον Ριζοσπάστη της 11/12/2014]

Με πρωταγωνιστές τους μαθητές, τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας που δε συμβιβάζονται με τα ψίχουλα που τους δίνει το σύγχρονο σχολείο, ούτε μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος της παραπαιδείας, τα λαϊκά φροντιστήρια αναδεικνύονται σε σημαντική παρέμβαση. Που δεν εξαντλείται στην εξάντληση της διδακτέας ύλης, αλλά δίνει μαθήματα αλληλεγγύης και ορμή για μια αγωνιστική στάση ζωής.

Ο αγώνας για μόρφωση δεν είναι δακρύβρεχτη ιστορία σε καιρούς κρίσης, δεν είναι πεδίο δράσης ΜΚΟ και άλλων φιλανθρώπων. Είναι η πραγματικότητα της ταξικής κοινωνίας, του πώς υλοποιούνται στην πράξη οι διαρθρωτικές αλλαγές στην Παιδεία, ο «ρεαλισμός» της υποχρηματοδότησης, της «επαρκούς» με τα μέτρα των εκμεταλλευτών εκπαίδευσης.

Είναι το πείσμα του μαθητή που παλεύει για να μορφωθεί, του εκπαιδευτικού που διακρίνει το δικαίωμά του σε μόνιμη σταθερή πληρωμένη δουλειά και την έκφραση λαϊκής αλληλεγγύης, του γονιού που ξέρει ότι όσοι πλουτίζουν από τον ιδρώτα του έχουν εξασφαλίσει μόρφωση για τα παιδιά τους και δεν παραιτείται από το δικαίωμα να κάνει το ίδιο.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε σε ένα από τα πολλά τέτοια «φροντιστήρια» που λειτουργούν σε συνοικίες και πόλεις σε όλη τη χώρα. Στο 2ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας φιλοξενείται απογευματινές ώρες το Λαϊκό Φροντιστήριο Ν. Ιωνίας - Ηρακλείου για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Την οργάνωσή του έχει αναλάβει η Λαϊκή Επιτροπή Νέας Ιωνίας.

Με μεράκι από κάθε συντελεστή

Δευτέρα απόγευμα και μια παρέα μαθητών της Α' Γυμνασίου περιμένει να μπει για μάθημα. Δευτέρες και Πέμπτες κάνουν Μαθηματικά, Αρχαία και Γερμανικά. Ανάμεσά τους και ένα μεταναστόπουλο από το Πακιστάν, που μοιράζεται με τους συμμαθητές του την ανάγκη και την επιθυμία για μόρφωση και θυσιάζουν ώρες παιχνιδιού και ανεμελιάς γι' αυτό, χωρίς να θεωρούν πως κάνουν κάποια θυσία.

Μαζί με τα παιδιά, στο χώρο του σχολείου βρίσκεται και ο Χρήστος, ένας από τους γονείς που αγκάλιασαν την πρωτοβουλία και από εκείνους που τα απογεύματα συμμετέχουν στη φύλαξη του σχολείου όση ώρα γίνονται τα μαθήματα. Εργαζόμενος στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ο ίδιος, γνωρίζει καλά από οικονομικές δυσκολίες και δηλώνει αποφασισμένος να στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του την οικογένειά του.

«Συζητήσαμε, είδαμε ότι οι άνθρωποι έχουν μεγάλη διάθεση να βοηθήσουν», μας λέει και αναφέρεται στα τεράστια ποσά που ζητούν τα ιδιωτικά φροντιστήρια για το «πακέτο» των μαθημάτων του Λυκείου και που είναι απλησίαστα για τους γονείς. Οπως μας λέει χαρακτηριστικά, έχει προτείνει τα μαθήματα αλληλεγγύης και σε άλλους, και μάλιστα κάποιοι δεν πίστευαν ότι υπάρχουν, γιατί θεωρούν ότι έχει χαλάσει τόσο πολύ η κοινωνία. Επιμένει στο φιλότιμο των διδασκόντων.

«Βοηθάμε ο ένας τον άλλο για να μην μπαίνουν στο περιθώριο τα παιδιά μας», παρεμβαίνει η Μ. Τσίγκα, καθηγήτρια. Η προσπάθεια ξεκίνησε πριν ένα μήνα περίπου με 15 παιδιά και σήμερα έχουν φτάσει τα 43, με αυξητική τάση. Σε ρόλο διδάσκοντα εκπαιδευτικοί εν ενεργεία και συνταξιούχοι, νέα παιδιά απόφοιτοι παιδαγωγικών σχολών, ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, 20 συνολικά, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα μαθημάτων, όπως εξηγεί.

Μια παρέα κοριτσιών, μαθητριών της Α' Λυκείου, μόλις έχει τελειώσει το μάθημα. Συζητάμε γιατί βρίσκονται εδώ και μας λένε ότι βοηθιούνται να καταλαβαίνουν καλύτερα, ότι ήταν δική τους επιλογή να παρακολουθήσουν τα μαθήματα αυτά και ότι προσφέρουν πραγματική βοήθεια. «Στην τάξη μου είμαστε 27 παιδιά, άλλα πάνω, άλλα κάτω», μας λέει η Σοφία. Ωστόσο, το στοίβαγμα μαθητών δεν είναι ο μόνος λόγος που το σχολείο δεν ολοκληρώνει το ρόλο του να προσφέρει μόρφωση σε όλα τα παιδιά. Η Α' Λυκείου τις αγχώνει, λένε, όπως όλους τους συμμαθητές τους άλλωστε. Πέρα από τη μετάβαση στο Λύκειο όπου «τελειώνουν τα αστεία», όπως συνηθίζεται να λέγεται, το «νέο» Λύκειο είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, χωρίς ωστόσο να νιώθουν πως τους προσφέρει και γνώση.

«Χρειάζεται πολλή παπαγαλία και στο τέλος δε θα θυμόμαστε και τίποτα». «Πρέπει να αφιερώνεις πολύ χρόνο», μας λέει μια άλλη μαθήτρια. Και είναι φανερό πως δεν πρόκειται για παιδιά που φοβούνται να κοπιάσουν. Αλλωστε είναι εκεί, στο σχολείο το απόγευμα, και προσπαθούν. Ομως ακόμα και οι έρευνες των ιθυνόντων για τα ζητήματα της εκπαίδευσης δείχνουν ότι τα παιδιά έχουν μειωμένη αποδοχή γι' αυτό το σχολείο καθώς ανεβαίνουν οι βαθμίδες. Ο Παντελής είναι από τους εκπαιδευτικούς, συνταξιούχος ο ίδιος, που αφιερώνουν απογεύματα σε αυτήν τη δουλειά. Μας μιλά για την προθυμία των εκπαιδευτικών να συμβάλουν σε τέτοιες προσπάθειες, το άγχος των γονιών να εξασφαλίσουν μέσω της εκπαίδευσης ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά τους, «προικίζοντάς» τα κατά κάποιο τρόπο με μεγάλα ποσά που κατευθύνονται στα φροντιστήρια με το βλέμμα στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αφού δεν υπάρχει αξιόπιστο σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά από το Λύκειο.

Η Ελσα Βακάλη διδάσκει φιλολογικά μαθήματα. «Η λογική μας είναι να προσπαθήσουμε να μη μείνουν τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας έξω από τη μόρφωση, γιατί αυτό πάει να κάνει το σύγχρονο σχολείο με βάση όλες τις κατευθύνσεις. Ουσιαστικά αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να δείξουμε στις λαϊκές οικογένειες ότι υπάρχει δυνατότητα να υψώσεις τείχος αλληλεγγύης, να μπούμε με ορμή στον αγώνα», μας δηλώνει.

Η δράση των Λαϊκών Επιτροπών για την ενισχυτική διδασκαλία

Η Λαϊκή Επιτροπή Νέας Ιωνίας δίνει το στίγμα αυτής της προσπάθειας, έχοντας επιλέξει δίπλα στο πρόγραμμα των μαθημάτων να παραθέσει στίχους από το «Εγκώμιο στη Μάθηση» του Μπ. Μπρεχτ: «Μάθαινε και τ' απλούστερα! Μάθαινε το α, β, γ, δε σε φτάνει, μα συ να το μαθαίνεις.... Μην αφεθείς να πείθεσαι, μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος! Ο,τι δεν ξέρεις ο ίδιος καθόλου δεν το ξέρεις!» Πλάι, το κάλεσμα: «Αγωνιζόμαστε για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Για το σχολείο που έχουμε πραγματικά ανάγκη!».

Επεκτείνοντας τη δράση τους, η Λαϊκή Επιτροπή και οι διδάσκοντες στο «Λαϊκό Φροντιστήριο» ανοίγουν στο επόμενο διάστημα με τους γονείς τη συζήτηση για τα εμπόδια που εμφανίζονται στη διαδικασία της μάθησης. Στο πλαίσιο αυτό, θέτει ερωτήματα όπως «ποιες είναι οι αιτίες», «φταίει το παιδί που δε διαβάζει ή που "δεν παίρνει τα γράμματα"», «η οικονομική κρίση, τα προβλήματα επιδρούν αρνητικά», « τι πρέπει να γίνει σε επίπεδο οικογένειας, σχολείου, κοινωνίας», και καλεί τους γονείς να τα συζητήσουν.

Στην Ηλιούπολη

Ανάλογες προσπάθειες ξεδιπλώνονται με πρωτοβουλία Λαϊκών Επιτροπών σε γειτονιές και πόλεις σε όλη τη χώρα. Μάλιστα, σε περιοχές όπως στην Ηλιούπολη, όπου τα μαθήματα αλληλεγγύης μετρούν περισσότερο χρόνο λειτουργίας, η δραστηριότητα έχει επεκταθεί και έξω από την τάξη.

Την περσινή χρονιά, με κορμό τα παιδιά που συμμετέχουν στα μαθήματα, στήθηκε πολιτιστική ομάδα που παρουσίασε μουσικοθεατρική και μουσικές παραστάσεις. Πέρσι επίσης, λειτούργησε και λέσχη ανάγνωσης για παιδιά του Δημοτικού, ενώ αντίστοιχη πρωτοβουλία εξετάζεται και για μεγαλύτερα παιδιά.

Φέτος, στην προσπάθεια συμμετέχουν περισσότερα από 80 παιδιά Γυμνασίων, Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων και περίπου 25 εκπαιδευτικοί διάφορων ειδικοτήτων. Δηλώνοντας ότι δε σταματούν σε μια απλή και ανούσια εν πολλοίς παράθεση ή επανάληψη της διδακτέας ύλης.

Η απεργιακή μάχη στην «Coca Cola» είναι αγώνας όλων των εργαζόμενων

[Από το Ριζοσπάστη της 30/11/2014]

Για την απεργία στο εργοστάσιο της «Coca Cola» στη Θεσσαλονίκη και τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις που συνεχίζεται, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Βασίλη Αρτεμίου, πρόεδρο της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ).

***

-- Ο αγώνας των εργαζομένων στο εργοστάσιο της «Coca Cola» στη Θεσσαλονίκη συνεχίζεται για πάνω από ένα χρόνο. Σε ποιο σημείο βρίσκεται σήμερα;

-- Ο απεργιακός αγώνας ξεκίνησε στις 30 Σεπτέμβρη 2013. Τότε, στις 12 το μεσημέρι, εντελώς αιφνιδιαστικά, μπήκαν οι δικαστικοί επιμελητές στο εργοστάσιο και άρχισαν να μοιράζουν δεξιά και αριστερά «απολύσεις» στους συναδέλφους μας. Μάλιστα, αυτό έγινε εντελώς παράνομα, εφόσον δεν είχε προηγηθεί καν η προβλεπόμενη από το νόμο διαβούλευση με τους εργαζόμενους.

Θα πρέπει να πω, επίσης, εδώ ότι η «Coca Cola» έκανε μια λαθροχειρία για να παρακάμψει τον νόμο περί απολύσεων, αφού παραποίησε τα στοιχεία για το απασχολούμενο δυναμικό στο εργοστάσιο, εγγράφοντας στη δύναμή του εργαζόμενους από τη Νότια και Κεντρική Ελλάδα. Για το ζήτημα έχουμε καταθέσει μηνύσεις κατά της «Coca Cola», η υπόθεση έχει εκδικαστεί και αναμένουμε την απόφαση του δικαστηρίου.

Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι η εργοδοσία, όταν θέλει να προωθήσει τα σχέδιά της, δεν υπολογίζει ούτε καν τη νομοθεσία, που στο σύνολό της φτιάχτηκε για να διασφαλίζει τα δικά της συμφέροντα και όχι βέβαια των εργαζομένων.

Μετά την είδηση περί απολύσεων, οι εργαζόμενοι αντέδρασαν άμεσα και πραγματοποίησαν έκτακτη Γενική Συνέλευση στο χώρο του εργοστασίου. Εκεί αποφάσισαν ομόφωνα να ξεκινήσουν απεργιακές κινητοποιήσεις, με αίτημα την ακύρωση των απολύσεων και την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Αποφάσισαν, επίσης, να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, για να βγουν παράνομες οι απολύσεις.

Αυτά τα αιτήματα εξακολουθούν να παραμένουν και σήμερα, ενώ ο αγώνας συνεχίζεται με την ίδια πίστη, τώρα που η πίεση προς την εταιρεία μεγαλώνει με την αλληλεγγύη και τη συμμετοχή όλο και περισσότερου κόσμου στο μποϊκοτάζ, το οποίο διεξάγεται με μεγάλη επιτυχία. Από τα στοιχεία που διαθέτουμε, η «Coca Cola» έχει υποστεί τεράστια μείωση κερδών, τα μερίδιά της στην αγορά συρρικνώνονται συνεχώς και έχασε -που είναι και το πιο σημαντικό- την «εμπιστοσύνη» μεγάλου μέρους του καταναλωτικού κοινού.

-- Πώς απαντάτε στις διώξεις από την πλευρά της εργοδοσίας;

-- Γνωρίζουμε τις πρακτικές των στελεχών της «Coca Cola», έχουμε εμπειρία και μεγάλη παρακαταθήκη αγώνων στη συγκεκριμένη εταιρεία. Στην αρχή, τα λεγόμενα «golden boys» προσπάθησαν να μας φιμώσουν, να μην ακουστεί η φωνή μας πουθενά, από κανένα ραδιοτηλεοπτικό μέσο, αλλά απέτυχαν, αφού βρήκαμε διάφορους τρόπους να φέρουμε το μήνυμά μας στον κόσμο. Μετά προσπάθησαν να ποινικοποιήσουν τους τρόπους διαμαρτυρίας μας, καταθέτοντας μηνύσεις και αγωγές ενάντια στα στελέχη του συνδικαλιστικού μας κινήματος και ενάντια στους απεργούς.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η «Coca Cola» ζητάει από τους απεργούς 1.250.000 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη και ηθική βλάβη! Η προσπάθεια που κάνουν τα στελέχη της «Coca Cola» να μας τρομοκρατήσουν, γυρίζει μπούμερανγκ στην πολυεθνική. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, μέχρι στιγμής, το ένα μετά το άλλο, τα στελέχη που έχουν αναλάβει τη διεξαγωγή του αγώνα εναντίον μας απολύονται και αντικαθίστανται.

Δεν έχουμε, όμως, αυταπάτες. Η «Coca Cola» επιμένει και συνεχίζει να απειλεί με αγωγές και μηνύσεις, παρά το γεγονός ότι το Πρωτοδικείο της Αθήνας έκρινε ότι το μποϊκοτάζ είναι νόμιμο. Εμείς έχουμε υπομονή και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, στα δικαστήρια και στους δρόμους του αγώνα.

-- Για ποιο λόγο θέλει η πολυεθνική να απαλλαγεί από το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης. Εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο αναδιάρθρωσής της και σε ποια κατεύθυνση;

-- Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η «Coca Cola» είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση, που ηγείται σταθερά στη λίστα των πιο κερδοφόρων εταιρειών στην Ελλάδα και αυτό δεν άλλαξε ούτε και μέσα στην κρίση. Αδραξε την ευκαιρία που της παρείχαν οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων κυβερνήσεων και άρχισε να κλείνει εργοστάσια -έχει κλείσει τα τελευταία χρόνια έξι στην Ελλάδα-, να παραχωρεί τμήματά τους σε υπεργολάβους και να εισάγει τα προϊόντα από τρίτες χώρες για να αυξήσει και άλλο τα κέρδη της.

Από την άλλη, είναι ξεκάθαρο ότι η πολυεθνική, αξιοποιώντας τα στελέχη της, που αμείβονται με παχυλούς μισθούς για να απολύουν εργαζόμενους, θέλει να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με τα συνδικάτα του χώρου, εφορμούμενη και από πνεύμα ρεβανσισμού, γιατί, πρέπει να υπενθυμίσω, ότι στο συγκεκριμένο χώρο υπήρχε υγιές ταξικό αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα, που έμπαινε πάντοτε εμπόδιο στα αντεργατικά σχέδια της εργοδοσίας. Βασικός τους στόχος είναι να απαλλαγούν οριστικά από τα συνδικάτα που τους εμποδίζουν να επιβάλλουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα σε όλα τα εργοστάσια της εταιρείας στην Ελλάδα.

-- Ποιο σκοπό υπηρετεί η «εργολαβοποίηση» κατά κάποιον τρόπο της διακίνησης;

-- Οι υπεργολαβίες στο χώρο της διακίνησης δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο. Πολλά τμήματα στα εναπομείναντα σε λειτουργία εργοστάσια της εταιρείας έχουν δοθεί σε υπεργολάβους, με τις γνωστές, απαράδεκτες, συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτόν, η «Coca Cola» αποποιείται των ευθυνών της για τις εργασιακές σχέσεις και «απαλλάσσεται» από τη δράση των Συνδικάτων.

Η κατάργηση του τμήματος διανομών έρχεται ως φυσική εξέλιξη μετά το κλείσιμο της παραγωγής. Τα προϊόντα της τώρα πια έρχονται από γειτονικές χώρες και διανέμονται κατευθείαν στους μεγαλεμπόρους, τα μεγάλα μάρκετ, τα τελικά σημεία όπως λέμε. Γι' αυτό το βασικό μας αίτημα είναι η επαναλειτουργία του εργοστασίου.

-- Ο αγώνας των απεργών ξεσήκωσε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης. Με ποιους τρόπους εκφράστηκε;

-- Ο κόσμος της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας ήταν ο πρώτος που αγκάλιασε από το ξεκίνημά τους τις κινητοποιήσεις μας και άρχισε αμέσως να συμμετέχει στο μποϊκοτάζ των προϊόντων της «Coca Cola». Αυτό μας έδωσε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε και να οργανώσουμε καλύτερα τον αγώνα μας, να τον επεκτείνουμε σε όλη την Ελλάδα.

Εδώ θέλω να υπογραμμίσω την καταλυτική συμβολή του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων στην επέκταση του αγώνα έξω από τα όρια της Θεσσαλονίκης. Μέσα από τις επαφές και τη συντονισμένη συνεργασία μας με στελέχη του ΠΑΜΕ σε διάφορες περιοχές, μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε στις τοπικές κοινωνίες μέσα από τοπικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα και να ενημερώσουμε για τον αγώνας μας και τους σκοπούς του σε συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συνελεύσεις κλπ. Τα αποτελέσματα ήταν κάτι παραπάνω από θετικά.

Συμπαράσταση και αλληλεγγύη βρήκαμε και από φορείς της Τοπικής Διοίκησης, συνδικαλιστικούς φορείς των εκπαιδευτικών, ξένα συνδικάτα, μέσω της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Εδώ να υπογραμμίσω τη σημαντική ηθική και υλική στήριξη των κυπριακών συνδικάτων και συγκεκριμένα της ΠΕΟ.

Σημαντική ήταν η στήριξη βουλευτών και πολιτικών κομμάτων. Ενδεικτικά αναφέρω την παρουσία του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στο χώρο της απεργίας, μαζί με πολυμελές κλιμάκιο βουλευτών και στελεχών του Κόμματος.

Οσον αφορά τον οικονομικό τομέα, μεγάλη στήριξη προσέφεραν οι συνάδελφοι των απολυμένων απεργών στα άλλα εργοστάσια όταν αποφάσισαν να δίνουν τέσσερα μεροκάματα από το μισθό τους στο απεργιακό ταμείο για την ενίσχυση του αγώνα και των οικογενειών των απεργών.

Καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα όμως, και τώρα σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, υπήρξαν σημαντικές οικονομικές ενισχύσεις από ταξικά συνδικάτα, κοινωνικούς φορείς, πολίτες που καταθέτουν την οικονομική ενίσχυσή τους στον τραπεζικό λογαριασμό του Σωματείου. Μπορώ να πω ότι πήραμε και παίρνουμε βοήθεια από «εκεί που δεν το περιμέναμε». Πολύς κόσμος βοηθάει με το δικό του τρόπο, οικονομικά, υλικά, ηθικά και αυτό είναι κάτι που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε, μέχρι να δικαιωθούμε και να εξαναγκάσουμε την «Coca Cola» να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη.

-- Ποια είναι η σημασία της αλληλεγγύης για τη συγκεκριμένη απεργία και συνολικά για το κίνημα;

-- Η απεργία αυτή έχει πάψει από πολλούς μήνες να είναι ένα αγώνας που αφορά στενά ένα μόνο κλάδο. Αυτήν τη στιγμή, της κορύφωσης της σύγκρουσης και της αποκάλυψης του πραγματικού ρόλου του μονοπωλίου, φαίνεται ξεκάθαρα η σημασία που έχει η έκβασή της για όλο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για όλους τους εργαζόμενους.

Από την αρχή γνωρίζαμε ότι θα ήταν μια σύγκρουση του Δαβίδ με τον Γολιάθ. Είχαμε προετοιμαστεί για μια μακροχρόνια σύγκρουση και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι δίνουμε αυτόν τον αγώνα με συνέπεια και αυταπάρνηση, γιατί γνωρίζουμε ότι πλέον είναι αγώνας για όλη την εργατική τάξη. Από τη μία πλευρά, ο Γολιάθ, ένα διεθνές μονοπώλιο, η «Coca Cola» που εκφράζει την πιο σκληρή πλευρά βιομηχάνων και εργοδοτών, με πολιτική ακραία ταξική που έχει ως ακρογωνιαίο λίθο της το κέρδος και μόνο το κέρδος. Εχει ηγετικό ρόλο στον ΣΕΒ και ευθύνεται εξίσου για τα αντεργατικά μέτρα που επιβάλλονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Από την άλλη μεριά, οι εργαζόμενοι, ο Δαυίδ, έχουν στο πλευρό τους τα ταξικά συνδικάτα, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, και υπερασπίζονται τη δική τους τάξη, την εργατική τάξη. Μια νίκη ενάντια στην «Coca Cola» θα είναι νίκη της τάξης μας ενάντια στην πλουτοκρατία. Συνεχίζουμε, καλούμε και τους εργαζόμενους στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις να ενισχύσουν με κάθε τρόπο τον αγώνα μας, να δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη, με συμμετοχή και στο μποϋκοτάζ. Ούτε γουλιά «Αμίτα», «Φάντα», «Coca Cola»!

Οι δυνατότητες και η πραγματικότητα (με αφορμή την Amazon)

[Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη της 29/11/2014]

"O αμερικανικός διαδικτυακός κολοσσός λιανικού εμπορίου "Amazon" σχεδιάζει να δοκιμάσει το στόλο των μη επανδρωμένων αεροσκαφών του στο Κέμπριτζ της Βρετανίας, μεταφέροντας πακέτα έως 2,3 κιλών για την εξυπηρέτηση των πελατών του. Η παράδοση θα γίνεται μέσα σε διάστημα 30 λεπτών από την παραγγελία. Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα από τις έρευνες της "Amazon". τόσο στο Σιάτλ, στην έδρα της, όσο και στο Κέμπριτζ, μάλλον θα χρησιμοποιούνται μικρά οκτακόπτερα για την εξυπηρέτηση των πελατών. Εν τω μεταξύ, στην ιστοσελίδα της "Αmazon" για τις προσλήψεις αναρτήθηκαν αγγελίες για μηχανικούς, μηχανικούς πληροφορικής και μάνατζερ με εμπειρία στη διοίκηση επιχειρήσεων, στα συγκεκριμένα αεροσκάφη ή στην αεροναυπηγική, τους οποίους θα χρησιμοποιήσει η εταιρεία στις νέες της δραστηριότητες. Σε σχετική ερώτηση, η οποία τέθηκε στην "Αmazon" με αφορμή τις αγγελίες θέσεων εργασίας, η εταιρεία απάντησε τα εξής: "Διαθέτουμε πολλαπλά κέντρα έρευνας και ανάπτυξης για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, όπως εκείνα στο Σιάτλ και το Κέμπριτζ. Πάντοτε επιδιώκουμε να εντάξουμε στο δυναμικό μας ταλαντούχους ανθρώπους"». (Το ρεπορτάζ στην «Καθημερινή», 14/11/2014). H «Αmazon», λοιπόν, αναπτύσσει δική της έρευνα και παραγωγή σε μικρά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενώ έχει ήδη αναπτύξει δικές της ψηφιακές εφαρμογές σε διάφορα εμπορεύματα.

Τι είναι, όμως, η «Amazon»;

Είναι ένα διεθνικό διακλαδικό μονοπώλιο, που ξεκίνησε με βάση το ηλεκτρονικό εμπόριο και επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς (π.χ., υπηρεσίες, Ερευνα), με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες και πιο συγκεκριμένα το Σιάτλ της Ουάσινγκτον. Αποτελεί τη μεγαλύτερη online εταιρεία λιανικού εμπορίου στην Αμερική, με πωλήσεις άνω των 60 δισ. δολαρίων το χρόνο. Διαθέτει το μεγαλύτερο διεθνές πελατολόγιο και την ευρύτερη γκάμα προϊόντων, ενώ φροντίζει να έχει πάντα τις χαμηλότερες δυνατές τιμές στους πελάτες της. Το εργατικό δυναμικό της ξεπερνά τους 50.000 υπαλλήλους παγκοσμίως.

«Η "Amazon" ξεκίνησε ως ένα ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο αλλά σύντομα διαφοροποιήθηκε πουλώντας DVDs, CDs, MP3s downloads, λογισμικό ηλεκτρονικών υπολογιστών, ηλεκτρονικά παιχνίδια, είδη ένδυσης, έπιπλα, τρόφιμα και παιχνίδια. Η "Amazon.com" έχει δημιουργήσει ξεχωριστές ιστοσελίδες στον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Αυστρία, Ιαπωνία και Κίνα. Επιπρόσθετα, για κάποια από τα προϊόντα της παρέχει διεθνή μεταφορά σε συγκεκριμένες χώρες». (Ιστοσελίδα «web vistas»). Το Νοέμβριο του 2007, η «Amazon.com» έκανε το άλμα από το να πουλάει προϊόντα άλλων να αρχίσει να πουλάει τα δικά της, όπως το Fire Phone (ανήκει στην κατηγορία των smartphones), τη Fire TV, το Kindle Voyage και το νέο Amazon Dash barcode reader.

Ακόμη, «η "Amazon" διαφοροποιεί τον κλάδο της ασφάλειας ζωής με το λανσάρισμα της Amazon Life (ALife) - μια εταιρεία ασφαλειών ζωής που ασχολείται με ασφαλίσεις περιοδικών καταβολών. Αυτή η κίνηση θεωρείται πως θα αλλάξει τα δεδομένα του κλάδου, καθώς βασίζεται στον τρόπο σκέψης του πελάτη για την απόκτηση συμβολαίου ασφάλειας ζωής. Μετά από προσεκτική ανάλυση της αγοράς και έλεγχο των διαδικασιών από την αρχή ως το τέλος, η "Amazon" κατάφερε να αναλύσει ποιες είναι οι ανάγκες του πελάτη. Η εταιρεία δημιούργησε ένα σύστημα φιλικό προς το χρήστη και με τη δυνατότητα να προσφέρει ευέλικτη κάλυψη. Η ασφάλεια ALife είναι αυτοματοποιημένη και έχει εκτεταμένους αλγορίθμους δεδομένων που της δίνουν τη δυνατότητα να διαχειρίζεται λεπτομερή στοιχεία του πελάτη, να έχει πρόσβαση σε ιατρικές βάσεις δεδομένων πιθανών πελατών και να εκδίδει αυτόματα το ασφαλιστικό συμβόλαιο. Αυτή η νέα πολιτική έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να προσαρμόζει την ασφαλιστική κάλυψη σύμφωνα με τον τρόπο ζωής του κάθε πελάτη». (Ιστοσελίδα «insurancedaily»).

Απίθανος ο βαθμός εκμετάλλευσης με πολυμορφία

Πώς αλήθεια καταφέρνει αυτό το διεθνικό μονοπώλιο λιανικού εμπορίου και υπηρεσιών να αναπτύσσεται ραγδαία; Με μεθόδους έντασης της ανταγωνιστικότητας. Συνδυάζοντας την ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας με την αξιοποίηση σύγχρονων επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας αλλά και με την εντατικοποίηση της εργασίας. Δηλαδή με την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης.

Οι διαδικτυακές παραγγελίες εμπορευμάτων και ο χρόνος αποστολής τους, που συνεχώς ελαχιστοποιείται, αποτελούν πλεονεκτήματά του. Ακόμη, το λιανικό εμπόριο που κάνει είναι μεγάλης κλίμακας και έχει τη δυνατότητα, ταυτόχρονα, να μειώνει τις τιμές αγοράς και πώλησης.

Η δυνατότητα επεξεργασίας δεδομένων από το πελατολόγιό του, και ιδιαίτερα από τον κλάδο ασφαλειών, του δίνει τη δυνατότητα να «χειραγωγεί» τους πελάτες του, να τους κάνει, επίσης, ζωντανούς διαφημιστές του. Για παράδειγμα, «προετοιμάζει την ανάπτυξη ενός συστήματος "προληπτικών αποστολών", με το οποίο θα μετακινεί γεωγραφικά τα προϊόντα της, πακεταρισμένα κι έτοιμα για αποστολή, με βάση τις προηγούμενες αναζητήσεις και τις αγορές των πελατών της, τις wish-lists, καθώς και το χρόνο που μένει ο κέρσορας πάνω σε ένα προϊόν, εντοπίζοντάς τον σε πραγματικό χρόνο. Το παραπάνω σενάριο, που προσεγγίζει την επιστημονική φαντασία, θα γίνει εφικτό μέσω μιας προηγμένης ευρεσιτεχνίας διαχείρισης εμπορευμάτων και αποστολών, που μόλις πρόσφατα κέρδισε η "Amazon", μέσω της οποίας στοχεύει στο απώτερο μέλλον να μειώσει στο ελάχιστο το χρόνο παράδοσης των προϊόντων, προβλέποντας τις πιθανές αγορές των ηλεκτρονικών της πελατών». (Ιστοσελίδα «lifo»).

Ολ' αυτά τα πλεονεκτήματά του αποτελούν και στοιχεία υπεροχής στην ανταγωνιστικότητα.

Την πληρώνουν οι εργαζόμενοι

Η χρήση μη επανδρωμένων «μικρών οκτακόπτερων αεροσκαφών» για την αποστολή δεμάτων μειώνει το εργατικό δυναμικό, αυξάνοντας τα κέρδη, οδηγώντας δεκάδες στην ανεργία και πιέζοντας αντικειμενικά τους μισθούς των υπολοίπων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Στο «Βήμα», 25/11/2013, γράφτηκαν τα εξής, σύμφωνα με «έρευνα του BBC με κρυφή κάμερα σε αποθήκη της "Amazon" στη Βρετανία. Η κάμερα κατέγραψε τη νυχτερινή βάρδια, κατά την οποία οι εργαζόμενοι καλούνται να καλύψουν ως και 18 χιλιόμετρα περπατώντας. Από τον δημοσιογράφο που έπιασε δουλειά στην αποθήκη, χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του, αναμενόταν να χειρίζεται μια παραγγελία κάθε 33 δευτερόλεπτα. Ο δημοσιογράφος ήταν ένας από τους 15.000 έκτακτους υπαλλήλους που προσελήφθησαν για να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση των Χριστουγέννων. Ο 23χρονος Ανταμ Λίτλερ έπιασε δουλειά στην αποθήκη της "Amazon" στο Σουόνσι. Προσελήφθη ως "συλλέκτης", δηλαδή για να διεκπεραιώνει τις παραγγελίες από τα 74.000 τετρ. μέτρα του χώρου αποθήκευσης.

Μέσω ενός ακουστικού, ο Λίτλερ ειδοποιούταν ποιο προϊόν να βρει και να βάλει στο καροτσάκι του. Για να το εντοπίσει του δίνονταν ορισμένα δευτερόλεπτα και ο χρόνος άρχιζε να μετράει ανάποδα. Αν έκανε λάθος ακουγόταν ένας ήχος. "Ημασταν μηχανές, ρομπότ. Συνδέαμε το σκάνερ μας και το κρατούσαμε πάνω μας αλλά ήταν σαν να συνδεόμασταν εμείς οι ίδιοι", είπε. "Δε σκεφτόμασταν μόνοι μας, ίσως δεν μας εμπιστεύονταν για να σκεφτόμαστε σαν ανθρώπινα όντα, δεν ξέρω". Το σκάνερ του Λιτλ κατέγραφε τις επιδόσεις του στη συλλογή προϊόντων και τις έστελνε στους προϊσταμένους του. Αν ή επίδοσή του ήταν υπερβολικά χαμηλή τον προειδοποιούσαν ότι θα αντιμετώπιζε επιπτώσεις.

Υστερα από μια νυχτερινή βάρδια δεκάμιση ωρών, είπε: "Κατάφερα να περπατήσω ή να τρεκλίσω σχεδόν 18 χιλιόμετρα χτες. Τα πόδια μου με ενοχλούν περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο"».

Για τι ίδιο θέμα, η ιστοσελίδα «iefimerida», έγραψε: «Ο 23χρονος είπε μάλιστα πως ακόμα και οι επισκέψεις τους στην τουαλέτα πρέπει να είναι συγκεκριμένες και χρονομετρημένες».

Δεν είναι τυχαίο ότι στη Γερμανία οι εργαζόμενοι στην «Amazon» προχώρησαν σε απεργία για την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης εργασίας με απόφαση του συνδικάτου ver.di., αφού η «Amazon» παρέχει κακοπληρωμένη δουλειά. Ταυτόχρονα, έγινε προσπάθεια συντονισμού της δράσης, αφού συναντήθηκαν στο Βερολίνο οι εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων από την Πολωνία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, βεβαίως, με αντικείμενο την πάλη για καλύτερες συνθήκες εργασίας, όπως για τους μισθούς, το ρόλο των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο χώρο εργασίας και το στρες από το οποίο υποφέρουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας των πολύωρων βαρδιών. (Ρεπορτάζ του «Νews Beast»).

Ταξική η χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας

Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Οτι ενώ η εφαρμογή της επιστήμης και της τεχνολογίας στην παραγωγή, των επιστημονικών μεθόδων οργάνωσης της ανθρώπινης εργασίας θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με τη μείωση του χρόνου εργασίας, τη μείωση της εντατικότητας της δουλειάς, τη μείωση έως την εξάλειψη της ανεργίας, θα μπορούσε δηλαδή να ήταν ένα εργαλείο για την απελευθέρωση του ανθρώπου, στα χέρια του κεφαλαίου γίνεται κόλαση για τους εργαζόμενους.

Οσο λοιπόν και αν είναι θαυμαστά τα επιτεύγματα των νέων τεχνολογιών, όσο και αν αναδεικνύουν τις πραγματικές δυνατότητες του ανθρώπου, όσο κριτήριο για την παραγωγή θα είναι το κέρδος των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων τόσο αυτές οι δυνατότητες θα μένουν απραγματοποίητες, αντίθετα θα αποτελούν πάντα και αυτά ένα κρίκο στην αλυσίδα της εκμετάλλευσης. Οι εργαζόμενοι ας θαυμάζουν αυτά τα επιτεύγματα, άλλωστε δικά τους έργα είναι, αποτέλεσμα της δικιάς τους συλλογικής απλήρωτης δουλειάς, για να μπορέσουν να δουν μέσα τους όχι τη σημερινή κόλαση αλλά τις αυριανές δυνατότητες που χαράζονται για αυτούς και για τα παιδιά τους, μοναδική προϋπόθεση είναι να απαλλαγούν από τους καπιταλιστές, τα μεγάλα καπιταλιστικά μονοπώλια, την παραγωγή με κριτήριο το κέρδος, να οργανώσουν την οικονομία και την κοινωνία ως ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν.