ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Σύγχρονο δουλεμπόριο με κατευθύνσεις της ΕΕ

Από τον Ριζοσπάστη της 13/4/2014

Τα όσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε το Μάρτη είναι προσαρμογή σε ευρωενωσιακές οδηγίες, με ενίσχυση της νομοθεσίας που διαμορφώθηκε πριν από την κρίση

Από κινητοποίηση του ΠΑΜΕ σε Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης

Μια από τις εκατοντάδες αντιλαϊκές αλλαγές που πρόσθεσε η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου στα τέλη Μάρτη, αφορά στις λεγόμενες «Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης» (ΕΠΑ). Πρόκειται για εταιρείες που «νοικιάζουν» εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις και στη συνείδηση της εργατικής τάξης έχουν καταγραφεί σαν «δουλεμπορικά» γραφεία.

Το λεγόμενο «πολυνομοσχέδιο» διευρύνει το πεδίο λειτουργίας αυτών των εταιρειών, δίνοντας στην εργοδοσία ένα ακόμα εργαλείο για να ρίξει ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης, χωρίς να επικαλείται «έκτακτες» και «εποχικές» συνθήκες, που επιβάλλουν την αναζήτηση προσωπικού από τα δουλεμπορικά, όπως γινόταν μέχρι τώρα.

Η ενίσχυση του ρόλου των ΕΠΑ στη λεγόμενη «αγορά εργασίας» θα συντελέσει στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην επί της ουσίας κατάργηση κάθε Συλλογικής Σύμβασης και θα μεγαλώσει την εκμετάλλευση, σε βάρος εργαζομένων και ανέργων.

Οι «Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης» δεν είναι καινούργιο «φρούτο» στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στην ΕΕ. Αποκτούν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των «νέων» εργασιακών σχέσεων που αξιώνουν οι μεγαλοεργοδότες για τη μετά την κρίση εποχή, στο πλαίσιο της λεγόμενης «ευελφάλειας» και της «κινητικότητας» του εργατικού δυναμικού. Με δεδομένο μάλιστα ότι η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη δεν πρόκειται να απορροφήσει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, ο ρόλος αυτών των εταιρειών αναβαθμίζεται, με μεγάλες προσδοκίες για κέρδη από τον άμεσο και έμμεσο εργοδότη.

Μια ματιά στην εξέλιξη της νομοθεσίας γύρω από αυτές τις εταιρείες και τα δεδομένα που ισχύουν εδώ και χρόνια σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, αποκαλύπτει τη σκοπιμότητα όσων περιέχονται στο πολυνομοσχέδιο. Ταυτόχρονα, εκθέτει στα μάτια του λαού δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζουν τη λειτουργία τέτοιων δουλεμπορικών σαν απότοκο του μνημονίου, ή τη συνδέουν αποκλειστικά με το κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της κρίσης.

Η πείρα από την ΕΕ και παγκόσμια

Τα στοιχεία για τη δράση τέτοιων εταιρειών σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με την Οικονομική Εκθεση 2012 (βασισμένη σε στοιχεία του 2010) της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας (οι Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν κι αυτό το ρόλο), δραστηριοποιούνται παγκόσμια 128.000 επιχειρήσεις «ενοικίασης» εργαζομένων, με 176.000 υποκαταστήματα. Τα στοιχεία αυτά είναι υποτιμημένα, καθώς σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι επιχειρήσεις λειτουργούν με άλλη «βιτρίνα».

Στην Ελλάδα, δραστηριοποιούνται επίσημα 9 εταιρείες, με 17 υποκαταστήματα. Το 2010, το σύνολο των εσόδων από τη διακίνηση εργαζομένων ανήλθε παγκοσμίως στα 247 δισ. ευρώ. Οι ΗΠΑ κατέχουν μερίδιο 27% στην παγκόσμια αγορά, η Ιαπωνία το 19% και η Ευρώπη το 38%.

Μέσω των εταιρειών αυτών, «ενοικιάστηκαν» επίσημα το 2010 πάνω από 10 εκ. εργαζόμενοι και η διάρκεια απασχόλησής τους ήταν λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Οι βασικοί τομείς απασχόλησης είναι οι υπηρεσίες και η μεταποίηση. Στην Ευρώπη, απασχολήθηκαν το 35% των «ενοικιαζόμενων», στη Βόρεια Αμερική το 25% και στην Ασία το 13%. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, αλλά και αυτά της ΕΕ, οι «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι αυξάνονται ως μορφή εργασίας χρόνο με το χρόνο, αν και ακόμα στην ΕΕ αντιπροσωπεύουν μόλις το 2% της συνολικής απασχόλησης.

Ενας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, είναι γιατί το κεφάλαιο επιλέγει άλλες ευέλικτες μορφές εργασίας (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, διευθέτηση, μπλοκάκια, outsourcing και άλλα). Χαρακτηριστικά είναι τα όσα επισημαίνονται στην Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλα όργανα της ΕΕ για το θέμα αυτό. Η έκθεση έχει συνταχθεί το Μάρτη του 2014 [COM (2014) 176 final] και μεταξύ άλλων σημειώνει:

«Αν και ο αριθμός των προσωρινών απασχολούμενων είναι σχετικά μικρός, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η σημασία αυτής της ευέλικτης μορφής εργασίας για τη λειτουργία των εθνικών αγορών εργασίας. Ολα τα κράτη έχουν κάνει συγκεκριμένες επιλογές όσον αφορά την πολιτική απασχόλησης, π.χ. προκρίνοντας σε ποικίλους βαθμούς την ευελιξία της αγοράς εργασίας. Οι επιλογές αυτές έχουν επηρεάσει τον ρόλο και τη θέση της προσωρινής απασχόλησης στις αντίστοιχες αγορές εργασίας τους».

Αντικείμενο της Εκθεσης είναι η πορεία ενσωμάτωσης της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/104/ΕΚ, περί της εργασίας μέσω Εταιρείας Προσωρινής Απασχόλησης, στα εθνικά Δίκαια των κρατών - μελών της ΕΕ. Η ενσωμάτωση προβλεπόταν να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το Δεκέμβρη του 2011.

Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι οι εργοδοτικές οργανώσεις - όπως η Business Europe, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Εργοδοτών και Επιχειρήσεων Παροχής Δημόσιων Υπηρεσιών (CEEP), η Ευρωπαϊκή Ενωση Βιοτεχνικών και Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (UEAPME) - δηλώνουν ικανοποιημένες από τις κατευθύνσεις και τους όρους της οδηγίας, αλλά ορισμένες από αυτές ζητούν να αρθούν τα όποια εμπόδια παρουσιάζονται σε ορισμένες χώρες, προκειμένου να καταργηθούν «οι αδικαιολόγητοι περιορισμοί» στη λειτουργία και δράση των ΕΠΑ.

Στην πραγματικότητα, οι διαρκείς αλλαγές στο ελληνικό νομικό πλαίσιο - όπως παρουσιάζεται παραπάνω - αντιπροσωπεύουν προσαρμογές σε πάγιες εργοδοτικές απαιτήσεις καθώς αίρονται σταδιακά οι όροι που δρουν ανασταλτικά στη συγκρότηση, λειτουργία και ανάπτυξη των ΕΠΑ.

Η ευρωπαϊκή οδηγία

Η οδηγία του 2008 αποτελεί συνέχεια παλαιότερων οδηγιών και κατευθυντήριων γραμμών της ΕΕ για την προώθηση των εταιρειών «ενοικίασης εργαζομένων».

Οπως συμβαίνει σε κάθε κείμενο της ΕΕ, η πραγματικότητα παρουσιάζεται με το κεφάλι κάτω, προκειμένου να δημιουργείται η αίσθηση ότι τα αντεργατικά μέτρα στόχο έχουν να συγκεράσουν τις ανάγκες του κεφαλαίου με αυτές των εργαζομένων. Ετσι, στο προοίμιο της οδηγίας διατυπώνεται, μεταξύ άλλων, ο ανυπόστατος ισχυρισμός ότι «η εργασία μέσω Εταιρείας Προσωρινής Απασχόλησης ανταποκρίνεται όχι μόνο στις ανάγκες ευελιξίας των επιχειρήσεων, αλλά και στην ανάγκη των μισθωτών να συνδυασθεί η ιδιωτική και η επαγγελματική ζωή τους»!

Στην πραγματικότητα, ο βασικός στόχος όσων προβλέπει η οδηγία είναι η ενίσχυση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Στην ίδια την οδηγία, δίνεται η δυνατότητα οι «ενοικιαζόμενοι» να αμείβονται με τον κατώτερο βασικό μισθό.

Το πιο σημαντικό ίσως σημείο στην οδηγία είναι το άρθρο 4. Στην παράγραφο 1 ορίζονται τα εξής: «Απαγορεύσεις ή περιορισμοί όσον αφορά την προσωρινή απασχόληση δικαιολογούνται μόνο από λόγους γενικού συμφέροντος που αφορούν ιδίως την προστασία των προσωρινά απασχολούμενων, τις απαιτήσεις υγείας και ασφάλειας στην εργασία ή την ανάγκη διασφάλισης της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς εργασίας και της αποφυγής καταχρήσεων».

Από τη μία, η παράγραφος αυτή λέει ότι το κράτος πρέπει να μεριμνά, ώστε να αίρονται τα όποια εμπόδια στη δράση των εταιρειών «ενοικίασης» των εργαζομένων και από την άλλη κάνει συστάσεις στο κεφάλαιο και το κράτος του να αποφεύγονται οι καταχρήσεις! Αλλωστε, η ίδια η Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επανεξετάζει τις όποιες απαγορεύσεις ισχύουν, με προοπτική την κατάργησή τους...

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Στο ίδιο φύλλο του Ριζοσπάστη παρατίθεται συνοπτικά όλη η εξέλιξη της νομοθεσίας που σχετίζεται με τις ΕΠΑ. Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού Αττικής: Στοχευμένη παρέμβαση στη νεολαία του κλάδου

[Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη της Κυριακής 30/3/2014]

Η συμμετοχή νέων σε ηλικία εργαζομένων αποτελεί στοιχείο που ξεχώρισε στις πρόσφατες αρχαιρεσίες του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής. Για τον προσανατολισμό του σωματείου στην παρέμβαση στη νεολαία του κλάδου, τις ιδιαιτερότητες αυτής της δουλειάς και τις δυσκολίες, μιλά στον «Ριζοσπάστη» η Κατερίνα Λαζανά, μέλος της κεντρικής διοίκησης του Συνδικάτου και της Επιτροπής Νέων.

Στις αρχαιρεσίες του Συνδικάτου ψήφισαν 800 νέοι εργαζόμενοι (περίπου το 1/4 όσων πήραν μέρος στις εκλογές), σπουδαστές από ΙΕΚ και ΕΠΑΣ που κάνουν πρακτική άσκηση και μαθητεία, νέοι άνεργοι που δουλεύουν μέσα από το πρόγραμμα της «Επιταγής Εισόδου» (voucher).

Η Κ. Λαζανά εξηγεί ότι η συμμετοχή της νεολαίας δεν εξαντλήθηκε στην ψήφο της: «Είχαμε μεγάλη συμμετοχή από νέους σε όλη τη δραστηριότητα των εκλογών: Στο ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ, στην εφορευτική επιτροπή, στις περιοδείες και τις συσκέψεις που έγιναν. Νέοι σε ηλικία συνάδελφοι έκαναν σημαντική προσπάθεια, κάλεσαν τους εργαζόμενους από τα τμήματά τους στη δουλειά, τους σπουδαστές από τις σχολές τους, να ψηφίσουν στις εκλογές του Συνδικάτου».

Μαθητεία: «Νέες» συνταγές, με παλιά υλικά

[Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη 1/3/2014]

Προβάλλοντας τη μαθητεία σαν μέσο για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, ο ΟΑΕΔ έκοψε την περασμένη Τρίτη την «κορδέλα» της πειραματικής Σχολής Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Η σχολή του Ηρακλείου καθώς και αυτή που προηγήθηκε το Δεκέμβρη στην Αθήνα δημιουργήθηκαν με τη συνεργασία μεταξύ του ΟΑΕΔ και του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου. Την πρωτοβουλία υποστηρίζουν τα υπουργεία Παιδείας της Ελλάδας και της Γερμανίας και εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια εισαγωγής στοιχείων του «γερμανικού μοντέλου» στην επαγγελματική εκπαίδευση της Ελλάδας.

Τη δυνατότητα ίδρυσης πειραματικών επαγγελματικών σχολών, όπως οι παραπάνω, έδωσε ο πρόσφατος νόμος (4186/2013), με τον οποίο η κυβέρνηση προχώρησε στην αναδιοργάνωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με κορμό τη μαθητεία. Με το συγκεκριμένο νόμο, η μαθητεία γενικεύεται στο σύνολο των επαγγελματικών σχολείων και σχολών, από τις σχολές του ΟΑΕΔ όπου περιοριζόταν η εφαρμογή της μέχρι πρότινος, και καθιερώνεται η «τάξη μαθητείας» για τα Επαγγελματικά Λύκεια.

Από τις επιχειρήσεις για τις επιχειρήσεις

Οι πειραματικές σχολές απευθύνονται σε νέους από 18 έως 20 ετών, που είναι τουλάχιστον απόφοιτοι γυμνασίου. Στο πλαίσιό τους λειτουργούν τρεις ειδικότητες: Μαγειρικής Τέχνης, Τουριστικών Μονάδων και Επιχειρήσεων Φιλοξενίας (Ξενοδοχοϋπάλληλοι) και Εστιατορίου - Επισιτισμού.

Η διάρκεια της φοίτησης είναι τριετής και το κάθε έτος διαιρείται σε δύο μέρη: Σε 4 μήνες ενδοσχολικής εκπαίδευσης και 8 μήνες μαθητείας στα ξενοδοχεία. Το κριτήριο της διαίρεσης αυτής σχετίζεται με την τουριστική κίνηση. Η ενδοσχολική εκπαίδευση γίνεται κατά τη διάρκεια της χαμηλής τουριστικής περιόδου, ενώ με την έναρξη της τουριστικής σεζόν ξεκινά η μαθητεία, δηλαδή η εργασία σπουδαστών και σπουδαστριών στις επιχειρήσεις. Οι μαθητευόμενοι θα εργάζονται με 8ωρη βάρδια για 5 μέρες τη βδομάδα. Το ημερομίσθιο της μαθητείας περιορίζεται στο ύψος του 75% του κατώτερου, δηλαδή 16,76 ευρώ με τα σημερινά δεδομένα.

Ενεργό ρόλο στη σύσταση και τη λειτουργία των πειραματικών σχολών έχουν μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου του τουρισμού. Πρόκειται για επιχειρηματικούς ομίλους της Γερμανίας, όπως η TUI και η DEKRA. Η τελευταία, μάλιστα, έχει χρηματοδοτήσει με 25.000 ευρώ, μέσω «δωρεάς» προς τον ΟΑΕΔ, τη σχολή της Κρήτης. Σε αυτές αθροίζονται το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο και οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις («Airotel», «Aldemar Hotels», «Grecotel SA», «Kipriotis», «Robinson Hellas» είναι μερικές μόνο από αυτές), που πρόκειται να δημιουργήσουν θέσεις μαθητείας για τους σπουδαστές των σχολών.

Η ανάμειξη των επιχειρήσεων και των εργοδοτικών φορέων είναι αναβαθμισμένη, στα πρότυπα της Γερμανίας, όπου οι ειδικότητες καθορίζονται από τις επιχειρήσεις και η πιστοποίηση παρέχεται από τα Επιμελητήρια, από τις εργοδοτικές δηλαδή ενώσεις.

Ετσι, στην περίπτωση των πειραματικών σχολών, οι ειδικότητες υπαγορεύθηκαν από τις ανάγκες συγκεκριμένων επιχειρηματικών κλάδων, για φθηνό και προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις τους εργατικό δυναμικό. Επίσης, προβλέπονται ειδικές εξετάσεις πιστοποίησης από εξεταστικές επιτροπές, οι οποίες θα συγκροτούνται με ευθύνη του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, προκειμένου οι σπουδαστές να αποκτήσουν πτυχίο αναγνωρισμένο στη Γερμανία.

Η ίδρυση και η λειτουργία των πειραματικών σχολών στα παραπάνω πρότυπα αποτελούν μέρος της αναδιάρθρωσης του ΟΑΕΔ, η οποία γίνεται σε συνεργασία και με τις αντίστοιχες υπηρεσίες της Γερμανίας. Η αναβάθμιση του θεσμού της μαθητείας και η προσέλκυση περισσότερων σπουδαστών στις επαγγελματικές σχολές συνιστούν έναν από τους άξονες του «Επαναπροσδιορισμού του Επιχειρησιακού Μοντέλου» του Οργανισμού.

Οι δυο σχολές αποτελούν μόνο το πρώτο βήμα. Ξεκινώντας από τον κλάδο του τουρισμού, από τον οποίο οι μονοπωλιακοί όμιλοι αποκομίζουν μεγάλα κέρδη και προσδοκούν ακόμα μεγαλύτερα, προετοιμάζεται η επέκταση σε περισσότερες σχολικές μονάδες, ειδικότητες και κλάδους.

«Συνταγές» παλιές όσο και η εκμετάλλευση

Μέσα από τη γενίκευση της μαθητείας και τη μεγαλύτερη εμπλοκή τους στην επαγγελματική εκπαίδευση, οι επιχειρήσεις αποβλέπουν σε πολλαπλά οφέλη. Τους δίνεται η δυνατότητα να εξασφαλίζουν την πάμφθηνη εργασία των μαθητευόμενων, αλλά και να προσαρμόζουν τις ειδικότητες στις απαιτήσεις της κερδοφορίας τους, να εκπαιδεύουν το αυριανό εργατικό δυναμικό, ώστε να ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτές.

Την ίδια στιγμή, προσπαθούν να εμφανίσουν τη μαθητεία και τις σχολές που λειτουργούν με βάση αυτή σαν μια «λύση» που τους συμφέρει «όλους». Δηλαδή, όχι μόνο τις επιχειρήσεις, αλλά και το κράτος που απαλλάσσεται - τουλάχιστον εν μέρει - από τη χρηματοδότηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Οσο για τη νεολαία, το δικό της «όφελος» μοιάζει περισσότερο με εκβιασμό. Η μαθητεία παρουσιάζεται σαν «αντίδοτο» στα μεγάλα ποσοστά της ανεργίας και οι νέοι καλούνται να «επιλέξουν» ανάμεσα στις ουρές του ΟΑΕΔ και στο μεροκάματο του μαθητευόμενου.

Υπενθυμίζουμε πως η δημιουργία θέσεων μαθητείας αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες για την εφαρμογή της πολυδιαφημισμένης, από ΕΕ και κυβέρνηση, «Εγγύησης για τη Νεολαία».

Παρά το γεγονός ότι κυβέρνηση και ΕΕ δε διστάζουν να κοροϊδεύουν τους χιλιάδες άνεργους νέους, ακόμα και οι υποστηρικτές της μαθητείας, όταν κάνουν λόγο για τη συμβολή της στην καταπολέμηση της ανεργίας, φροντίζουν να κρατούν μικρό καλάθι. Είναι ενδεικτικός ο τρόπος που περιγράφει το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΕΑΔ), σε σχετική μελέτη του, το σύστημα της μαθητείας και το στόχο του.

Μεταξύ άλλων σημειώνει ότι σκοπός της μαθητείας είναι «να διαμορφώνει εκπαιδευόμενους μελλοντικούς εργαζόμενους, μεσαίας συνήθως εξειδίκευσης και να τους τροφοδοτεί με "γνώσεις, δεξιότητες, ικανότητες" που έχει ανάγκη ο παραγωγικός ιστός. Τουλάχιστον για κάποια ...λίγα χρόνια».

Μάλιστα, στο ίδιο κείμενο γίνεται η εκτίμηση πως «η "πρώιμη" επαγγελματική εκπαίδευση μπορεί από πλεονέκτημα να μετατραπεί μετά από λίγα χρόνια σε μειονέκτημα, αφού θα έχει αχρηστευθεί σχετικά γρήγορα αν δεν "επικαιροποιηθεί" μέσα από προγράμματα διά βίου μάθησης. Χαμηλή ανεργία των νέων σήμερα, μπορεί να δημιουργήσει ανεργία στους μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους αύριο».

Οσο και αν παρουσιάζεται σαν κάτι νέο, στην πραγματικότητα η «συνταγή» της μαθητείας δε φέρνει τίποτα καινούργιο. Διάφορες εκδοχές της εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια, όχι μόνο σε χώρες όπως η Γερμανία, αλλά και στην Ελλάδα, μέσα από τις σχολές που λειτουργεί από τη δεκαετία του '50 ο ΟΑΕΔ. Περιττό να σημειώσουμε πως στα χρόνια αυτά η ανεργία δεν εξαφανίστηκε, αλλά ήταν πάντα παρούσα με τις όποιες διακυμάνσεις των ποσοστών της.

Εξάλλου, το πρόβλημα της ανεργίας δεν οφείλεται στην εκπαίδευση, όπως το παρουσιάζουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα της διαχείρισης. Αυτό που γεννά την ανεργία είναι η αναρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Παράλληλα, το κράτος αξιοποιεί το στρατό των ανέργων σαν μοχλό πίεσης προκειμένου να εντείνει την εκμετάλλευση. Μπορεί η καπιταλιστική κρίση να εκτόξευσε τον αριθμό των ανέργων, αλλά πουθενά και ποτέ, ούτε στις φάσεις της ανάπτυξης, ο καπιταλισμός δεν κατάφερε να εξαλείψει την ανεργία, όσο κι αν προσπαθεί να τη συγκαλύψει με διάφορους τρόπους (ημιαπασχόληση, στατιστική καταγραφή με κάλπικα κριτήρια κ.ά.).

Η «σωτηρία» θα έρθει από αλλού

Οι άνεργοι δεν πρέπει να έχουν καμιά προσδοκία ότι τα προβλήματά τους θα λυθούν αν αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οργανώνεται η επαγγελματική εκπαίδευση. Το χάσμα που υπάρχει σήμερα δεν βρίσκεται ανάμεσα στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας, η οποία ούτως ή άλλως μεταβάλλεται ταχύτατα, λόγω της αναρχίας στην παραγωγή, αλλά ανάμεσα στην παραγωγή με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.

Αυτό που θα λύσει το πρόβλημα των ανέργων δεν είναι να περάσει η εκπαίδευση στα χέρια των επιχειρήσεων, αλλά να βρεθούν τα μονοπώλια και ο πλούτος που παράγεται στα χέρια του λαού. Ετσι ώστε να εξασφαλιστεί δημόσιο και δωρεάν σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, αντί για ακριβοπληρωμένη και με ημερομηνία λήξης κατάρτιση, αλλά και σταθερή δουλειά με σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα για όλους, αντί για θέσεις μαθητείας, που αργά ή γρήγορα μετατρέπονται σε θέσεις στις ουρές της ανεργίας.

Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης: Σύγχρονοι δουλέμποροι με τζίρο δεκάδων δισ. ευρώ

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ έξω από εταιρεία επενοικίασης εργαζομένων

Από 70.000 έως 100.000 υπολογίζονται οι εργαζόμενοι που απασχολούνται με διάφορες μορφές επινοικίασης στην Ελλάδα

Σε συνθήκες έξαρσης της ανεργίας, κύρια στους νέους, ο ΟΑΕΔ στήνει σύγχρονο σκλαβοπάζαρο με κρατικά και ευρωενωσιακά κονδύλια, υλοποιώντας προγράμματα κατάρτισης, μαθητείας και προσωρινής απασχόλησης. Πυρήνας και βασικός στόχος αυτών των προγραμμάτων, είναι να εφοδιάζουν με πάμφθηνη εργατική δύναμη τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Δίπλα, όμως, στις επίσημες κρατικές δομές, λειτουργεί ένα δίκτυο δουλεμπορικών γραφείων, που σε σχέση με τα πρώτα βήματα στη χώρα μας, έχουν αποκτήσει ισχύ, έχουν εξαγνιστεί, αποτελούν βασικό πυλώνα στην εύρεση εργασίας. Αξιοποιούν το διαδίκτυο με δεκάδες site, δωρεάν εφημερίδες σε σταθμούς, σχολές και χώρους που συγκεντρώνεται νεολαία.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ»: «Επιταγή» που εξαργυρώνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι

[Αναδημοσίευση από το Κυριακάτικο Ριζοσπάστη 10/11]

Την επανάληψη του προγράμματος «Επιταγή Εισόδου στην αγορά εργασίας», που στοχεύει, υποτίθεται, στην καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, προανήγγειλαν πρόσφατα η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας. Για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, που βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή, για το περιεχόμενο και τους στόχους του, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία που προσπαθεί να εξασφαλίσει μέσα από αυτό ένα μεροκάματο, μιλούν στο «Ριζοσπάστη» δυο νέες άνεργες. Η Ευδοκία και η Κατερίνα είναι δυο από τους 126.520 νέους άνεργους που έκαναν αίτηση αλλά και δύο από τους 35.000 «τυχερούς» που τελικά εντάχθηκαν στο πρόγραμμα.